بسم الله الرحمن الرحیم

آگاهی

فهرست علوم
فلسفه
افلاطونگرائي
فلسفه تحلیلی
فیزیکالیسم
دوئالیسم




انواع و مراتب پایه:

..الف: پایه غیر فیزیکی:
..... ۱- بدن متمثل در خواب و رؤیا
..... ۲- بدن در مکاشفه و خلسه
..... ۳- بدن در تجربه نزدیک به مرگ در حالات کما
..... ۴- بدن انشائی از نفوس قدسیه در این دنیا
..... ۵- بدن برزخی مثالی پس از مرگ تام
..... ۶- بدن اختراعی اخروی در مبنای صاحب اسفار
..... ۷- بدن اخروی صاعد به سوی روح در مبنای آقاعلی مدرس

..ب: پایه فیزیکی:
..... ۱- پایه در زیز اتم، ذرات بنیادین، استریم، و سایر ذرات کوانتومی که پایه اتم و ظهور عناصر جدول تناوبی هستند و یا آنچه مربوط به ماده و انرژی تاریک است
..... ۲- پایه در سطح اتم که انواع ایزوتوپهای عناصر هستند
..... ۳- پایه در سطح مولکولی که مواد را تشکیل میدهند
..... ۴- پایه در سطح شیمی آلی و مواد کربنی در بیوشیمی
..... ۵- پایه بر محوریت دی‌ان‌ای و ژنتیک که جسم نامی و تکثیر سلولی است
..... ۶- پایه بر محوریت نورون که شبکه عصبی و تبادل اتصالی پیام و جسم حساس [متحرک بالاراده] را سامان میدهد
..... ۷- پایه بر محوریت جزء لایتجزای آگاهی و خودآگاهی در حوزه تدبیر بدن، نظیر کلاستروم
..... ۸- پایه بر محوریت جزء لایتجزای خودآگاهی در تعقل و حوزه علوم که نظیر آنتن رادیو است، در قبال فایل صوتی در رکوردر.




انواع و مراتب آگاهی

..الف: آگاهی غیر محتاج به پایه طبق کل مجرد فهو عقل و عاقل و معقول، در مثل معانی، و موطن علم حضوری عقلی(منفصل)

..ب: آگاهی محتاج به موطن غیر فیزیکی:
..... ۱- نیاز به نفس در موطن علم حضوری نفسانی و نیز در مثل مفاهیم و لوح علوم حصولی(متصل)
..... ۲- نیاز به بدن غیر عنصری فیزیکی که انواعش گذشت

..ج: اگاهی محتاج به پایه فیزیکی:
..... ۱- پایه فیزیکی غیر حیوانی به نحو خرق عادت
..... ۲- پایه فیزیکی حیوانی مبتنی بر شبکه عصبی
......... ۱- حواس ظاهری (مشاهدات) به ترتیب لامسة ذائقه شامة سامعة باصرة
......... ۲- حواس باطنی (وجدانیات)
......... ۳- خودآگاهی- نیمه‌آگاهی- ناخودآگاهی- و...
......... ۴- درک معنا و مفهوم سازی
......... ۵- تمییز و عقل و افاقة و رشد و نبوغ در قبال غیرممیز و مجنون و سکران و سفیه و متعارف
......... ۶- خویشتن آگاهی و عامد و قاصد و ناسی و ساهی





******************



مقاله تحلیل مفهوم آگاهی از دیدگاه ملاصدرا و پیوند‌گرایی

چکیده
مسئله ­ی آگاهی از مهم‌ترین مسائل تاریخ فلسفه است. به دلیل دشواری تعریف آگاهی برخی فیلسوفان آن را به آگاهی پدیداری، آگاهی دسترسی، خودآگاهی و آگاهی نظارتی تقسیم کرده­اند. فیلسوفانی مانند ملاصدرا که آگاهی (علم) را به نفس نسبت می­دهند و بر این اساس ویژگی­های مربوط به آگاهی را تبیین می­کند، تمام اقسام آگاهی را به امری فراتر ماده نسبت می­دهد. از این­رو از دیدگاه وی نمی­توان آگاهی را به ماده تقلیل داد.
این در حالی است که نظریات فیزیکالیستی مانند نظریه ­ی پیوند­گرایی آگاهی را به ماده نسبت می‌دهند. طبق نظر پیوند­گرایان می­توان آگاهی را با استفاده از شبکه­ های عصبی مصنوعی تبیین کرد. اما این نظریه بر خلاف ادعای خود ناتوان از تبیین اقسام و ویژگی­های ­آگاهی است. در این نظریه دلیلی که باعث می­شود آگاهی را به شبکه‌های عصبی نسبت دهند این است که آگاهی را مساوی با پردازش اطلاعات می­دادند. در حالی که طبق نظر ملاصدرا آگاهی (درک اطلاعات) معمولاً همراه با پردازش اطلاعات هست، اما پردازش اطلاعات بدون آگاهی نیز امکان پذیر است. از این­رو مطابق دیدگاه ملاصدرا نمی­توان رابطه آگاهی و پردازش اطلاعات، را تساوی دانست.




***************
wikipedia

Awareness in philosophy and psychology is a concept about knowing, perceiving and being cognizant of events.[1] Another definition describes it as a state wherein a subject is aware of some information when that information is directly available to bring to bear in the direction of a wide range of behavioral actions.[2] The concept is often synonymous to consciousness and is also understood as being consciousness itself.[3]

The states of awareness are also associated with the states of experience so that the structure represented in awareness is mirrored in the structure of experience.[2]

Concept

Awareness is a relative concept. It may be focused on an internal state, such as a visceral feeling, or on external events by way of sensory perception.[3] It is analogous to sensing something, a process distinguished from observing and perceiving (which involves a basic process of acquainting with the items we perceive).[4] Awareness or "to sense" can be described as something that occurs when the brain is activated in certain ways, such as when the color red is what is seen once the retina is stimulated by light waves.[4] This conceptualization is posited amid the difficulty in developing an analytic definition of awareness or sensory awareness.[4]

Awareness is also associated with consciousness in the sense that this concept denotes a fundamental experience such as a feeling or intuition that accompanies the experience of phenomena.[5] Specifically, this is referred to as awareness of experience. As for consciousness, it has been postulated to undergo continuously changing levels.[6]

Mocenni C. and Bizzarri F. wrote:[7] "The awareness literature can be organized around three core concepts: cognitive awareness[8] which corresponds to the accurate and deep individual's understanding of one's perception and thinking. The second perspective argues that awareness is multilevel[9] considering both conscious and unconscious, with an end-stage of awareness... The third considers awareness concerning the recognition of the feelings of others."[10]

Peripheral awareness

Peripheral awareness refers to the human ability to process information at the periphery of attention, such as acknowledging distant sounds of people outside while siting indoors and concentrating on a specific task such as reading.[11][12] Peripheral vision is defined as the perception of visual stimuli at or near the edge of the field of vision and the capacity to perceive such stimuli. [13] Peripheral awareness is the capacity to perceive stimuli that is not directly in front of us and is in relation to all five senses.

This type of awareness allows for being prepared to respond to unexpected events. For example, walking down a busy street while talking to a friend, peripheral awareness will allow for alertness to potential hazards such as cars or pedestrians coming into proximity that may not have been noticed otherwise.

Studies have shown having peripheral awareness enhances overall cognition. By improving peripheral awareness, overall quality of life and productivity will consequently be improved.[citation needed]

Self-awareness

Popular ideas about consciousness suggest the phenomenon describes a condition of being aware of oneself (self-awareness).[14] Modern systems theory, which offers insights into how the world works through an understanding that all systems follow system rules, approach self-awareness within its understanding of how large complex living systems work. According to Gregory Bateson, the mind is the dynamics of self-organization and that awareness is crucial in the existence of this process.[15][16] Modern systems theory maintains that humans, as living systems, have not only awareness of their environment but also self-awareness particularly with their capability for logic and curiosity.[17]

Efforts to describe consciousness in neurological terms have focused on describing networks in the brain that develop awareness of the qualia developed by other networks.[18] As awareness provides the materials from which one develops subjective ideas about their experience, it is said that one is aware of one's own awareness state.[3] This organization of awareness of one's own inner experience is given a central role in self-regulation.[19]

Neuroscience

Neural systems that regulate attention serve to attenuate awareness among complex animals whose central and peripheral nervous systems provide more information than cognitive areas of the brain can assimilate. Within an attenuated system of awareness, a mind might be aware of much more than is being contemplated in a focused extended consciousness.

Basic awareness

Basic awareness of one's internal and external world depends on the brain stem. Bjorn Merker,[20] an independent neuroscientist in Stockholm, Sweden, argues that the brain stem supports an elementary form of conscious thought in infants with hydranencephaly. "Higher" forms of awareness including self-awareness require cortical contributions, but "primary consciousness" or "basic awareness" as an ability to integrate sensations from the environment with one's immediate goals and feelings in order to guide behavior, springs from the brain stem which human beings share with most of the vertebrates. Psychologist Carroll Izard emphasizes that this form of primary consciousness consists of the capacity to generate emotions and awareness of one's surroundings, but not an ability to talk about what one has experienced. In the same way, people can become conscious of a feeling that they cannot label or describe, a phenomenon that is especially common in pre-verbal infants.

Due to this discovery medical definitions of brain death as a lack of cortical activity face a serious challenge.[21]

Basic interests

Throughout the brain stem, there are interconnected regions that regulate eye movement that are also involved in organizing information about what to do next, such as reaching for a piece of food or pursuing a potential mate.[21]

Changes in awareness

The ability to consciously detect an image when presented at near-threshold stimulus varies across presentations. One factor is "baseline shifts" due to top down attention that modulates ongoing brain activity in sensory cortex areas that affects the neural processing of subsequent perceptual judgments.[22] Such top down biasing can occur through two distinct processes: an attention driven baseline shift in the alpha waves, and a decision bias reflected in gamma waves.[23]

Living systems view

Outside of neuroscience biologists, Humberto Maturana and Francisco Varela contributed their Santiago theory of cognition in which they wrote:[24]

Living systems are cognitive systems, and living as a process is a process of cognition. This statement is valid for all organisms, with or without a nervous system.

This theory contributes a perspective that cognition is a process present at organic levels that we do not usually consider to be aware. Given the possible relationship between awareness and cognition, and consciousness, this theory contributes an interesting perspective in the philosophical and scientific dialogue of awareness and living systems theory.[25]

Communications and information systems

In cooperative settings, awareness is a term used to denote "knowledge created through the interaction of an agent and its environment — in simple terms 'knowing what is going on'".[26] In this setting, awareness is meant to convey how individuals monitor and perceive the information surrounding their colleagues and the environment they are in. This information is incredibly useful and critical to the performance and success of collaborations.[27][28] Awareness can be further defined by breaking it down into a set of characteristics:[29]

Different categories of awareness have been suggested based on the type of information being obtained or maintained:[30]

These categories are not mutually exclusive, as there can be significant overlap in what a particular type of awareness might be considered. Rather, these categories serve to help understand what knowledge might be conveyed by a particular type of awareness or how that knowledge might be conveyed. Workspace awareness is of particular interest to the CSCW community, due to the transition of workspaces from physical to virtual environments.

While the type of awareness above refers to knowledge a person might need in a particular situation, context awareness and location awareness refer to information a computer system might need in a particular situation. These concepts of large importance especially for AAA (authentication, authorization, accounting) applications.

The term of location awareness still is gaining momentum with the growth of ubiquitous computing. First defined by networked work positions (network location awareness), it has been extended to mobile phones and other mobile communicable entities. The term covers a common interest in whereabouts of remote entities, especially individuals and their cohesion in operation. The term of context awareness is a superset including the concept of location awareness. It extends the awareness to context features of an operational target as well as to the context of an operational area.

Covert awareness

Covert awareness is the knowledge of something without knowing it. The word covert means not openly shown, engaged in.[31] Some patients with specific brain damage are for example unable to tell if a pencil is horizontal or vertical.[32] Patients who are clinically in a vegetative state (show no awareness of their surroundings) are found to have no awareness but they are able to sometimes detect covert awareness with neuro imaging (fMRI). The presence of awareness is clinically measured by the ability to follow commands -either verbally, or behaviorally. Awareness was detected by asking participants to imagine hitting a tennis ball and to imagine walking from room to room in their house while in the scanner. Using this technique, a patient who fulfilled all of the clinical criteria for the vegetative state was shown to be covertly aware and able to willfully respond to commands by looking at their brain activity. [33]

Awareness versus attention

Some scientists have proposed that awareness is closely related and in some ways synonymous with attention[34][35] while others have argued that they are different.[36] There is evidence to demonstrate that awareness and attention have distinct neural correlates, though the majority of research analyses the attention, awareness, and perception of only visual stimuli




آگاهی[۱] (به انگلیسی: Awareness) توانایی دانا شدن و درک کردن (برای احساس کردن) یا کسب معرفت از رویدادها است. آگاهی به‌طور گسترده‌تر، حالت هشیار بودن کسی یا چیزی است. در فلسفهٔ ذهن، آگاهی با هوشیاری برابر نیست بلکه هر یک تعریف جداگانه‌ای دارد. برای نمونه، دیوید چالمرز تفاوت میان آگاهی و هوشیاری را این‌گونه بیان می‌کند.[۲][۳]

آگاهی، قرین روانشناختی هشیاری است.

مفهوم

آگاهی، مفهومی نسبی است. می‌تواند بر حالتی درونی متمرکز شود، مثلاً حسی احشایی؛ یا از راه ادراک سوهشی بر رویدادهای خارجی متمرکز شود.

هر کس روزانه تجربه‌های آگاهانهٔ فراوانی دارد؛ برای نمونه آگاهی از گل قرمزی که در باغچهٔ حیاط است؛ یا صدای هواپیمایی که در آسمان در حال پرواز است؛ یا مزهٔ شکلاتی که روی زبان فرد است. نمونهٔ نخست از سنخ تجربهٔ آگاهانهٔ دیداری، دومی شنیداری و سومی چشایی است. هر یک از این تجربه‌های آگاهانه «خصیصهٔ پدیداری» (phenomenal character) دارند، به این معنی که کیفیت (quality) خاصی برای تجربهٔ آن‌ها وجود دارد.

خودآگاهی

پنداشت‌های عمومی دربارهٔ هشیاری این را به فکر خطور می‌دهند که این پدیده، وضعیت آگاه بودن شخص از خودش (خودآگاهی یا Self-awareness) را توصیف می‌کند.[۴] تلاش‌ها در جهت توضیح هشیاری با عبارات و اصطلاحات عصب‌شناختی ، بر وصف شبکه‌های موجود در مغز که آگاهی را از کیفیات ذهنی توسعه یافته توسط دیگر شبکه‌ها توسعه می‌دهند، متمرکز شده‌است.[۵]

علوم اعصاب

آگاهی ابتدایی

آگاهی ابتدایی از دنیای درونی و برونی یک شخص به ساقه مغز منوط است. بیورن مرکر،[پانویس ۱][۶] عصب‌شناس مستقلی در استکهلم سوئد، استدلال می‌کند که ساقهٔ مغز، شکلی مقدماتی از فکر هشیارانه را در کودکان مبتلا به هیدراننسفالی تأمین می‌کند. اشکال «عالی‌تر» آگاهی، از جمله خودآگاهی[پانویس ۲] نیازمند مشارکت قشری هستند، اما «هشیاری اولیه» یا «آگاهی ابتدایی» به عنوان قابلیتِ یکپارچه کردن حس‌های دریافتی از محیط با احساسات و اهداف فطری به منظور هدایت رفتار، از ساقه مغزی که بشر با بیش‌تر مهره‌داران به اشتراک دارد، سرچشمه می‌گیرد.

دیدگاه سیستم‌های زنده

خارج از علوم اعصاب، دو زیست‌شناس Humberto Maturana و Francisco Varela، تئوری خود را با نام «تئوری شناخت سانتیاگو»[پانویس ۳] ارائه کردند که در آن می‌نویسند:

سیستم‌های زنده سیستم‌های شناختی[پانویس ۴] هستند، و زندگی به عنوان یک پروسه، پروسه‌ای از شناخت می‌باشد. این بیان برای همه ارگانیسم‌ها معتبر است، چه دارای سیستم عصبی و چه فاقد سیستم عصبی.[۷]

این تئوری، این پرسپکتیو را ارائه می‌کند که شناخت پروسه‌ای است که در سطوح ارگانیکی حضور دارد که معمولاً آگاه در نظر گرفته نمی‌شوند. با توجه به رابطه ممکن میان آگاهی و شناخت، و هشیاری، این تئوری چشم‌اندازی جالبی را در گفتمان‌های فلسفی و علمی دربارهٔ آگاهی و تئوری سیستم‌های زنده اهدا می‌کند.

مسئله تبیینی آگاهی

مسائل مختلفی دربارهٔ آگاهی وجود دارد:

(الف) مسئلهٔ توصیفی که به مفهوم آگاهی مربوط است (ب) مسئلهٔ کارکردی یعنی اینکه چرا آگاهی وجود دارد و چه نقشی در سایر حالات ذهنی یا رفتارهای ما ایفا می‌کند، (ج) مسئلهٔ تبیینی آگاهی: آگاهی چه جایگاهی در طبیعت دارد؟ آیا آگاهی یک ویژگی بنیادین است که مستقل از هر چیز دیگر و در عرض سایر امور طبیعی وجود دارد یا وابسته به سایر امور ناآگاه (فیزیکی، زیستی، عصبی یا محاسباتی) است؟ در صورت دوم، یک امر ناآگاه چگونه می‌تواند آگاهی را به وجود آورد؟ گزینهٔ اول دوگانه‌انگاری است که بیشتر فیلسوفان از آن اجتناب می‌کنند، هرچند تقریر حداقلی آن (یعنی دوگانگی ویژگی‌ها نه دوگانه انگاری جوهری) در حال حاضر طرفدارانی دارد.

مسئله‌های آسان و دشوار

دیوید چالمرز برای نخستین بار میان مسئلهٔ آگاهی را به دو مسئلهٔ دشوار و مسئلهٔ آسان تفکیک کرد. او در مقالهٔ «رویارویی با مسئلهٔ آگاهی» (Chalmers) درصدد است تا دشوارترین بخش از مسئلهٔ آگاهی را بیابد؛ برخی از مسائل آگاهی یا با پیشرفت‌های اخیر علمی حل شده‌اند یا دست‌کم در مقام نظر مانعی برای حل‌شان وجود ندارد. معیار کلی برای تشخیص مسائل آسان و دشوار این است: مسائل آسان مسائلی هستند که به راحتی با روش‌های رایج علوم شناختی (مانند تبیین محاسباتی یا عصب‌شناختی) قابل حل‌اند، اما مسئلهٔ دشوار مسئله‌ای است که ظاهراً در برابر این روش‌های مرسوم مقاومت می‌کند. چالمرز پدیده‌های زیر را در زمرهٔ مسائل آسان آگاهی به حساب می‌آورد:

  1. توانایی تشخیص، طبقه‌بندی و واکنش به محرک‌های محیطی
  2. دسترسی یک دستگاه شناختی به اطلاعات
  3. گزارش‌پذیری حالات ذهنی
  4. توانایی یک دستگاه برای دسترسی به حالات درونی خودش
  5. متمرکز کردن توجه
  6. کنترل هشیارانهٔ رفتار
  7. تفاوت میان خواب و بیداری

همهٔ این پدیده‌ها با مفهوم آگاهی مرتبط‌اند؛ گاهی یک حالت ذهنی را به این خاطر آگاه می‌نامیم که دسترسی درونی به آن ممکن است یا می‌توانیم از آن گزارش دهیم. گاهی به این دلیل که یک دستگاه می‌تواند بر اطلاعات دریافتی از محیط واکنشی از خود نشان دهد یا به آن اطلاعات توجه کند یا از آن اطلاعات برای کنترل رفتار استفاده کند، آن دستگاه را آگاه می‌دانیم و گاهی یک موجود را در حال بیداری آگاه می‌نامیم. پس آگاهی با همهٔ این مفاهیم مرتبط است.

با وجود این، دربارهٔ تبیین علمی این پدیده‌ها مشکلی وجود ندارد؛ همهٔ آن‌ها را می‌توان به صورت محاسباتی یا عصب‌شناختی تبیین کرد؛ برای مثال، برای تبیین گزارش‌پذیری حالات ذهنی همین اندازه کافی است که سازوکار دریافت اطلاعات مربوط به حالات درونی و عرضهٔ آن برای گزارش زبانی را مشخص کنیم یا برای تبیین خواب و بیداری، تبیین عصب ـ فیزیولوژیک از فرایندی که منشأ رفتارهای متقابل اندام‌واره در این دو حالت است، کفایت می‌کند.

اگر آگاهی فقط همین پدیده‌ها بود، هیچ مشکلی در تبیین آن نداشتیم؛ درست است که در حال حاضر تبیین کاملی از این پدیده‌ها نداریم و شاید تبیین تفصیلی برخی از آن‌ها یکی دو قرن طول بکشد، اما می‌دانیم که چگونه باید آن‌ها را تبیین کنیم. به همین خاطر این مسائل را «مسائل آسان» می‌نامیم.

چالمرز مسئلهٔ دشوار آگاهی را مسئلهٔ «تجربه» می‌نامد. به نظر او، وقتی فکر یا ادراک می‌کنیم، اطلاعاتی در ما پردازش می‌شوند، اما فکر یا ادراک به همین مقدار محدود نیست، بلکه علاوه بر آن، از یک جنبهٔ سابجکتیو هم برخوردار است؛ به تعبیر نیگل (Nagel) کیفیت خاصی برای آگاه بودن وجود دارد. این جنبهٔ سابجکتیو یا کیفی همان تجربه‌است؛ همان چیزی که احساس می‌شود مانند رنگی که از شیء در تجربهٔ بصری احساس می‌کنیم، بویی که از شیء در تجربهٔ بویایی احساس می‌کنیم و همین‌طور. این احساسات بسیار متفاوت‌اند؛ برخی از آن‌ها کاملاً ذهنی‌اند مانند صورت‌های خیالی و برخی بدنی‌اند مانند درد و لذت‌های جسمانی. جهت اشتراک همهٔ این حالات این است که قرار داشتن در هر یک از این حالات، کیفیت یا احساس خاصی به همراه دارد.

مسئلهٔ دشوار آگاهی این است: اگر تجربه پایه‌های فیزیکی داشته باشد، چگونه و چرا از این امور فیزیکی که به کلی ناآگاهانه‌اند به وجود می‌آید؟ چرا فرایندهای فیزیکی موجب پیدایش یک حیات درونی کاملاً پیچیده و غنی می‌شوند؟ ارتباط مفهومی میان فرایندهای عصبی و آگاهی پدیداری چیست؟ این همان مسئله‌ای است که در متون فلسفهٔ ذهن «شکاف تبیینی» نامیده می‌شود که در این جملهٔ معروف هاکسلی به آن اشاره شده‌است: «چگونگی ظهور چیز چشمگیری مثل حالت آگاهی در نتیجهٔ انگیزش بافت‌های عصبی درست به اندازهٔ ظهور غول از مالش چراغ علاءالدین تبیین‌ناپذیر است» (Huxley).

شکاف تبیینی

مشکل شکاف تبیینی یا مسئلهٔ دشوار آگاهی از طریق چند استدلال بیان شده‌است که در ذیل به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

  1. استدلال معرفت: در این استدلال، ابتدا فرض می‌کنیم که شخصی به نام ماری در اتاقی سیاه و سفید محبوس است و از طریق تلویزیون و کتاب‌های سیاه و سفید همهٔ معلومات فیزیکی و فیزیولوژیک را دربارهٔ ادراک رنگ‌ها می‌آموزد. او می‌داند که هنگام تجربهٔ رنگ قرمز چه رویدادهای فیزیکی‌ای رخ می‌دهند امّا خودش هنوز تجربه‌ای از رنگ قرمز ندارد. حال فرض کنیم که او از آن اتاق آزاد می‌شود و برای نخستین بار رنگ قرمز را تجربه می‌کند. آیا ماری پس از این تجربه «معرفت جدیدی» را به دست می‌آورد؟ پاسخ ما به این پرسش مثبت است. حال از یک طرف فرض بر این است که ماری به همهٔ امور فیزیکی مربوط به ادراک رنگ‌ها معرفت دارد و از سوی دیگر، به کیفیت ذهنیِ قرمز (تجربهٔ کیفی رنگ قرمز) معرفت ندارد و از آنجا که متعلّق معرفت و عدم معرفت نمی‌توانند یکی باشند، نتیجه می‌گیریم که «کیفیت ذهنی» از جمله «امور فیزیکی» نیست (Jackson 1986: 291-5). بر اساس این استدلال، تبیین فیزیکیِ کیفیات ذهنی ممکن نیست.
  2. استدلال کریپکی (Kripke 1972: Lecture III, 106 ff): در موارد متعارف «تحویل»، ابتدا احساس پدیداری خود را از مبدأ تحویل کنار می‌گذاریم تا تحویل آن به امر بنیادی‌تر ممکن شود (فرض این است که مقصد تحویل امر بنیادینی است که همهٔ ویژگی‌های ظاهری و سطح کلان مبدأ تحویل را به‌طور مستوفا تبیین می‌کند)؛ برای مثال، اگر بخواهیم «گرما» را به «میانگین انرژی جنبشی مولکولی» تحویل ببریم، گرما را بر اساس احساسی که در ما ایجاد می‌کند تصور نمی‌کنیم بلکه آن را «عینی‌سازی» می‌کنیم سپس با توجه به اینکه همهٔ ویژگی‌های ظاهریِ آن به وسیلهٔ «میانگین انرژی جنبشی مولکولی» قابل تبیین است، آن را تحویل می‌بریم. اما انجام چنین کاری در مورد حالات پدیداری قابل تصور نیست زیرا اگر قرار باشد احساس پدیداری خود را از حالات پدیداری کنار بگذاریم تا تحویل آن‌ها به حالات عصبی امکان پیدا کند، حالت پدیداری‌ای باقی نمی‌ماند که تحویل برود؛ به عبارت دیگر، عینی‌سازیِ حالات پدیداری مستلزم تناقض است. تصور امر واحدی که هم عینی است هم سابجکتیو ممکن نیست. در مورد «گرما» می‌توان تصور کرد که امر واحدی وجود عینی منحازی داشته باشد و در عین حال، در ما هم احساس پدیداری خاصی را ایجاد کند اما در مورد حالات ذهنی، بحث بر سر همان احساس پدیداری است؛ اگر هم حالات ذهنی را عینی‌سازی کنیم و آن‌ها را با حالات عصبی یکی بگیریم و بگوییم که در ما هم احساس پدیداری خاصی را ایجاد می‌کنند، به همان احساس پدیداری نقل کلام می‌کنیم و همین‌طور تا تسلسل لازم آید.
  3. استدلال تصورپذیری: این استدلال بر تصورپذیری و امکان منطقی زامبی‌ها مبتنی است. زامبی موجود مفروضی است که همه حالات فیزیکی (از جمله رفتارهای گفتاری و غیرگفتاری) ما را دارد اما فاقد آگاهی است؛ تصورپذیری چنین موجودی به معنای نفی فیزیکالیسم است زیرا فیزیکالیسم رابطه حالات فیزیکی و حالات ذهنی را رابطه‌ای ضروری می‌داند نه یک رابطهٔ امکانی (Chalmers 2002: 145-200).

نظریات آگاهی

دربارهٔ آگاهی نظریات مختلفی بیان شده‌است: بازنمودگرایی یا نظریات بازنمودی مرتبه اول، نظریات مرتبه بالاتر درباره آگاهی والگوی پیش‌نویس‌های چندگانهٔ آگاهی از دنیل دنت.





آگاهی در کلام میرسید شریف

جامع المقدمات، ج ١، ص ۶٠٩

الکبری فی المنطق

بدان كه آدمى را قوّه اى است درّاكه كه منقّش گردد در وى صُوَر اشياء چنانچه در آيينه ، لكن در آيينه حاصل نمى شود مگر صُوَر محسوسات ودر قوّه مدركه انسانى حاصل شود صُور محسوسات ومعقولات.











فایل قبلی که این فایل در ارتباط با آن توسط حسن خ ایجاد شده است