بسم الله الرحمن الرحیم
اصل انسان‌نگر-Anthropic principle
فهرست فیزیک
فهرست علوم
کیهان‌شناسی فیزیکی
اصل انسان‌نگر-Anthropic principle
برهان نظم
تکامل-فرگشت-تطور
طراحی هوشمند
نظریه اطلاعات در فیزیک
Anthropic principle
مبدأ إنساني
اصل انسان‌نگر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
اصل انسان‌نگر یا اصل انسانی (به انگلیسی: Anthropic principle)، نظریه‌ای فلسفی است که بیان می‌کند مشاهدات جهان، بایست با حیات خودآگاه و بِخردی که آن را مشاهده می‌کند، سازگار باشد. برخی از طرفداران این اصل، استدلال می‌کنند که این اصل، توضیح می‌دهد که چرا این جهان عمر و ثابت‌های اساسی فیزیکی لازم را برای تطبیق حیات آگاه داراست. به عنوان یکی از نتایج، آنها باور دارند که این جهان، ثابت‌های اساسی‌ای را داراست که در بازه‌‌ای بسیار کوچک که پنداشته می‌شود که مطابق با حیات است، قرار دارند.
جستارهای وابسته
نظریه جهان تنظیم شده
منابع
Anthropic Principle
James Schombert, Department of Physics at University of Oregon
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «اصل انسان نگر». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ مارس۲۰۱۰.
رده‌ها:
اصل انسان‌نگراصل‌هادین و علمفرضیه‌های اخترشناسیفلسفه علمکیهان‌شناسیکیهان‌شناسی فیزیکیمفهوم‌های فلسفی
anthropic
Jump to navigation
Jump to search
Contents
1 English
1.1 Etymology
1.2 Pronunciation
1.3 Adjective
1.3.1 Derived terms
1.3.2 Translations
1.4 References
1.5 Anagrams
English
Etymology
Originated 1795-1805, from Ancient Greek ἄνθρωπικός (ánthrōpikós, “human”).[1]
Pronunciation
IPA(key): /ænˈθɹɒp.ɪk/[1]
Adjective
anthropic (not comparable)
Of or pertaining to mankind or humans, or the period of humanity's existence.
Derived terms
anthropical
misanthropic
anthropic principle
synanthropic
exoanthropic
Translations
±show ▼of or pertaining to mankind or humans
References
anthropical. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved February 28, 2007, from Dictionary.com website: http://dictionary.reference.com/browse/anthropical
Anagrams
rhapontic
Categories:
English terms derived from Ancient GreekEnglish 3-syllable wordsEnglish terms with IPA pronunciationEnglish lemmasEnglish adjectivesEnglish uncomparable adjectives
رده:اصل انسان‌نگر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مقالهٔ اصلی این رده اصل انسان‌نگر است.
صفحه‌ها
این ۵ صفحه در این رده قرار دارند؛ این رده در کل حاوی ۵ صفحه است.
ا
اصل انسان‌نگر
ب
برهان نظم
ث
ثابت جفت گرانشی
ف
فرضیه چندجهانی
ن
نظریه جهان تنظیم‌شده
رده‌ها:
فلسفه اخترشناسیاخترزیست‌شناسیطراحی هوشمندکیهان‌شناسی فیزیکیاصل‌ها
اصل انسان محور مشارکتی-نظریه جان ویلر-همه چیز اطلاعات است-ما حتی در پیدایش گذشته دخالت میکنیم:
Participatory Anthropic Principle
Wheeler speculated that reality is created by observers in the universe. "How does something arise from nothing?", he asked about the existence of space and time.[81] He also coined the term "Participatory Anthropic Principle" (PAP), a version of a Strong Anthropic Principle.[82]
In 1990, Wheeler suggested that information is fundamental to the physics of the universe. According to this "it from bit" doctrine, all things physical are information-theoretic in origin:
Wheeler: It from bit. Otherwise put, every it — every particle, every field of force, even the space-time continuum itself — derives its function, its meaning, its very existence entirely — even if in some contexts indirectly — from the apparatus-elicited answers to yes-or-no questions, binary choices, bits. It from bit symbolizes the idea that every item of the physical world has at bottom — a very deep bottom, in most instances — an immaterial source and explanation; that which we call reality arises in the last analysis from the posing of yes-no questions and the registering of equipment-evoked responses; in short, that all things physical are information-theoretic in origin and that this is a participatory universe.[83]
In developing the Participatory Anthropic Principle (PAP), an interpretation of quantum mechanics, Wheeler used a variant on Twenty Questions, called Negative Twenty Questions, to show how the questions we choose to ask about the universe may dictate the answers we get. In this variant, the respondent does not choose or decide upon any particular or definite object beforehand, but only on a pattern of "Yes" or "No" answers. This variant requires the respondent to provide a consistent set of answers to successive questions, so that each answer can be viewed as logically compatible with all the previous answers. In this way, successive questions narrow the options until the questioner settles upon a definite object. Wheeler's theory was that, in an analogous manner, consciousness may play some role in bringing the universe into existence.[84]
From a transcript of a radio interview on "The Anthropic Universe":
Wheeler: We are participators in bringing into being not only the near and here but the far away and long ago. We are in this sense, participators in bringing about something of the universe in the distant past and if we have one explanation for what's happening in the distant past why should we need more? Martin Redfern: Many don't agree with John Wheeler, but if he's right then we and presumably other conscious observers throughout the universe, are the creators — or at least the minds that make the universe manifest.[85]
اصل انسانی مشارکتی
ویلر حدس زد که واقعیت توسط ناظران در جهان ایجاد می شود. از وجود مکان و زمان پرسید: «چگونه چیزی از هیچ پدید می آید؟»[81] او همچنین اصطلاح "Participatory Anthropic Principy" (PAP) را ابداع کرد که نسخه‌ای از یک اصل انسان‌گرای قوی است.[82]
در سال 1990، ویلر پیشنهاد کرد که اطلاعات برای فیزیک جهان بنیادی است. طبق این آموزه «آن از بیت»، همه چیزهای فیزیکی منشأ نظری اطلاعاتی دارند:
ویلر: آن را از بیت. در غیر این صورت، هر آن - هر ذره، هر میدان نیرو، حتی خود پیوستار فضا-زمان - کارکرد، معنای خود، وجود خود را به طور کامل - حتی اگر در برخی زمینه‌ها به طور غیرمستقیم - از پاسخ‌های برانگیخته‌شده توسط دستگاه به آری ناشی می‌کند. یا-بدون سوال، انتخاب های باینری، بیت ها. از ذره ای نماد این ایده است که هر مورد از دنیای فیزیکی در پایین - یک ته بسیار عمیق، در بیشتر موارد - یک منبع و توضیح غیر مادی دارد. آنچه ما آن را واقعیت می نامیم در آخرین تحلیل از طرح سؤالات بله-نه و ثبت پاسخ های برانگیخته از تجهیزات ناشی می شود. به طور خلاصه، همه چیزهای فیزیکی منشأ نظری اطلاعاتی دارند و این یک جهان مشارکتی است.[83]
ویلر در توسعه اصل آنتروپیک مشارکتی (PAP)، که تفسیری از مکانیک کوانتومی است، از گونه‌ای در بیست سؤال به نام بیست سؤال منفی استفاده کرد تا نشان دهد چگونه سؤالاتی که در مورد جهان می‌پرسیم ممکن است پاسخ‌هایی را که می‌گیریم دیکته کنند. در این نوع، پاسخ دهنده از قبل موضوع خاصی یا معینی را انتخاب یا تصمیم نمی گیرد، بلکه فقط الگوی پاسخ های «بله» یا «خیر» را انتخاب می کند. این نوع از پاسخ‌دهنده نیاز دارد که مجموعه‌ای ثابت از پاسخ‌ها را برای سؤالات متوالی ارائه دهد، به طوری که هر پاسخی بتواند از نظر منطقی با تمام پاسخ‌های قبلی سازگار باشد. به این ترتیب، سوالات متوالی گزینه‌ها را محدود می‌کنند تا زمانی که سوال‌کننده به یک موضوع معین بسنده کند. نظریه ویلر این بود که، به شیوه ای مشابه، آگاهی ممکن است نقشی در به وجود آوردن جهان داشته باشد.[84]
برگرفته از متن یک مصاحبه رادیویی در "جهان انسان شناسی":
ویلر: ما در به وجود آوردن نه تنها نزدیک و اینجا، بلکه دور و دراز پیش مشارکت می کنیم. از این نظر، ما در ایجاد چیزی از جهان در گذشته‌های دور مشارکت داریم و اگر توضیحی برای آنچه در گذشته‌های دور اتفاق می‌افتد داریم، چرا باید به چیزهای بیشتری نیاز داشته باشیم؟ مارتین ردفرن: بسیاری با جان ویلر موافق نیستند، اما اگر او درست می‌گوید، پس ما و احتمالاً دیگر ناظران آگاه در سراسر جهان، خالق هستیم - یا حداقل ذهن‌هایی که جهان را متجلی می‌کنند.[85]
همچنین کیث دیولین هم نظریه اطلاعات دارد:
Other topics of his research are the theory of information, models of reasoning, applications of mathematical techniques in the study of communication, and mathematical cognition.[9]
در مصاحبه جیمز برهام James Barham با ویلیام بیل دمبسکی William (“Bill”) Dembski Interview نیز از نظریه اطلاعات میپرسد:
JB: Here is our other question regarding information. There are quite a few physicists out there—of whom John Archibald Wheeler is perhaps the best known—who regard information as a primitive concept, meaning that the entity to which the term refers is on an ontological par with matter and energy, or particles and fields, or whatever else one takes to be the absolutely basic building blocks of the universe. Do you agree with this? If you do, how do you feel about the company you are keeping? If you don’t, then what sort of more synthetic account would you give of information?
BD: Yes, I remember reading in Wheeler’s biography that he had his particle stage (everything is particles), then his fields stage (everything is fields), and then his information stage (everything is information). I remember Stanford’s Keith Devlin also making a similar point several decades ago about information possibly being a fundamental entity (he subsequently backed away from this).
I would agree that information is a fundamental entity and am happy to put myself in this company. Perhaps it’s easier to take this view nowadays than in previous generations. We are awash with information. This is an information age. Moreover, we all know about information going through multiple transformations and embodiments.
When you send an email, your fingers type at a keyboard, producing ASCII or UTF-8 or some other encoded text. This is then transformed into some other symbol string so that it can be moved across the Internet without error (using error-correcting codes). Then, that information needs to be reconstituted at the other end.
The same sorts of processes are going on in life. Information is transmitted from DNA to RNA to amino-acid sequences. It’s not just that we see alphanumeric-type items arranged sequentially in biology, but that we see transformation from one such sequence to another. Although it no longer surprises us, it should surprise us that there is such a thing as a genetic CODE.
Think about it—to code something is to take a character string in one form and transform it into another character string, where it can be useful in a way it wasn’t before the transformation. Alan Turing, Claude Shannon, and others were dealing with and developing the mathematics for such codes in the 1940s, and then, lo, in the 1950s we find that such codes are in all our cells. This is remarkable.
I think we’re just scratching the surface of information in nature. I’ve got a massive, one-volume encyclopedia of physics on my shelf with publication date 1992. Neither among the main entries nor in the extensive index does the word “information” appear. Since then, it’s been gaining momentum. I predict that information will play an increasingly dominant role throughout the natural sciences in coming years.
JB: در اینجا سؤال دیگر ما در مورد اطلاعات است. تعداد کمی از فیزیکدانان وجود دارند - که جان آرچیبالد ویلر شاید شناخته شده ترین آنها باشد - که اطلاعات را یک مفهوم ابتدایی می دانند، به این معنی که موجودی که این اصطلاح به آن اشاره می کند، همتراز هستی شناختی با ماده و انرژی، یا ذرات و ذرات است. میدان‌ها، یا هر چیز دیگری که فرد به‌عنوان بلوک‌های سازنده مطلقاً اساسی کیهان در نظر می‌گیرد. آیا شما با این موافق هستید؟ اگر دارید، در مورد شرکتی که دارید چه احساسی دارید؟ اگر این کار را نمی کنید، پس چه نوع حساب مصنوعی تری از اطلاعات ارائه می دهید؟
BD: بله، به یاد دارم که در بیوگرافی ویلر خواندم که او مرحله ذرات خود را داشت (همه چیز ذره است)، سپس مرحله میدان های خود (همه چیز میدان است) و سپس مرحله اطلاعات او (همه چیز اطلاعات است). به یاد دارم که کیث دولین از استنفورد نیز چندین دهه پیش نکته مشابهی را در مورد اینکه احتمالاً اطلاعات موجودی اساسی است بیان کرد (او متعاقباً از این موضوع عقب نشینی کرد).
من موافقم که اطلاعات یک نهاد اساسی است و خوشحالم که خودم را در این شرکت قرار دهم. شاید امروزه گرفتن این دیدگاه راحت تر از نسل های قبلی باشد. ما غرق اطلاعات هستیم این عصر اطلاعات است. علاوه بر این، همه ما از اطلاعاتی که از طریق دگرگونی‌ها و تجسم‌های متعددی می‌گذرند، می‌دانیم.
هنگامی که ایمیلی ارسال می کنید، انگشتان شما روی صفحه کلید تایپ می کنند و ASCII یا UTF-8 یا متن کدگذاری شده دیگری را تولید می کنند. سپس به یک رشته نماد دیگر تبدیل می شود تا بتواند بدون خطا در اینترنت جابجا شود (با استفاده از کدهای تصحیح خطا). سپس، آن اطلاعات باید در انتهای دیگر بازسازی شوند.
همین نوع فرآیندها در زندگی در جریان است. اطلاعات از DNA به RNA به توالی های آمینو اسیدی منتقل می شود. فقط این نیست که ما آیتم های الفبایی عددی را به ترتیب در زیست شناسی می بینیم، بلکه تبدیل از یک چنین دنباله ای به دنباله دیگر را می بینیم. اگرچه دیگر ما را شگفت زده نمی کند، اما باید ما را شگفت زده کند که چیزی به نام کد ژنتیکی وجود دارد.
در مورد آن فکر کنید – کدنویسی چیزی به این معنی است که یک رشته کاراکتر را به یک شکل درآورید و آن را به یک رشته کاراکتر دیگر تبدیل کنید، جایی که می تواند به روشی مفید باشد که قبل از تبدیل نبود. آلن تورینگ، کلود شانون و دیگران در دهه 1940 با ریاضیات چنین کدهایی سر و کار داشتند و آنها را توسعه می دادند، و سپس، در دهه 1950 متوجه شدیم که چنین کدهایی در تمام سلول های ما وجود دارد. این قابل توجه است.
من فکر می کنم که ما فقط سطح اطلاعات را در طبیعت خراش می دهیم. من یک دایره المعارف عظیم و تک جلدی فیزیک را در قفسه خود دارم که تاریخ انتشار آن 1992 است. نه در میان مدخل های اصلی و نه در فهرست گسترده کلمه "اطلاعات" دیده نمی شود. از آن زمان به بعد، در حال افزایش است. من پیش بینی می کنم که اطلاعات نقش غالب فزاینده ای در سراسر علوم طبیعی در سال های آینده ایفا خواهد کرد.