هجوم وهابیة به کربلای معلی( 1216 هـ = 1802 م)
هجوم وهابیة به کربلای معلی( 1216 هـ = 1802 م)
كربلاء
شرح هجوم وهابیة به نجف اشرف( 1220 هـ = 1806 م)
شرح حال المولى عبد الصمد الهمداني الحائري الشهيد(000 - 1216 هـ = 000 - 1802 م)
شرح حال السيد علي الطباطبائي صاحب الرياض(1161 - 1231 هـ = 1748 - 1816 م)
هجوم وهابیة به کربلاء-کرامت برای صاحب ریاض-تربت
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_
%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%87%D8%A7%D8%A8
کشتار شیعیان در عتبات عالیات به راستی صفحه‌ای سیاه در تاریخ اسلام است. صلاح‌الدین مختار که از نویسندگان وهابی است می‌نویسد: در سال ۱۲۱۶ ق. امیر سعود با قشون بسیار متشکل از مردم نجد و عشایر جنوب و حجاز و تهامه و دیگر نقاط، به قصد عراق حرکت کرد. وی در ماه ذی القعده به شهر کربلا رسید و آنجا را محاصره کرد.
سپاهش برج و باروی شهر را خراب کرده، به زور وارد شهر شدند و بیشتر مردم را که در کوچه و بازار و خانه‌ها بودند به قتل رساندند. سپس نزدیک ظهر با اموال و غنایم فراوان از شهر خارج شدند و در نقطه‌ای به نام ابیض گرد آمدند. خمس اموال غارت شده را خود سعود برداشت و بقیه، به نسبت هر پیاده یک سهم و هر سواره دو سهم، بین مهاجمین تقسیم شد. (۶)[۷]
ابن بشر، مورخ نجدی، دربارهٔ حملات وهابیان به نجف می‌نویسد: در سال ۱۲۲۰ سعود با سپاهی انبوه از نجد و اطراف آن، به بیرون مشهد معروف در عراق (مقصود، نجف اشرف است) فرود آمد و سپاه خود را در اطراف شهر پراکنده‌ساخت. وی دستور داد باروی شهر را خراب کنند ولی سپاه او زمانی که به شهر نزدیک شدند به خندق عریض و عمیقی برخوردند که امکان عبور از روی آن وجود نداشت. در جنگی که بین طرفین رخ داد، بر اثر تیراندازی از باروهای شهر، جمعی از سپاهیان سعود کشته شدند و بقیهٔ آنها از گرد شهر عقب نشسته به غارت روستاهای اطراف پرداختند. (۷)[۸]
ممکن است تصور شود که وهابیان تنها بلاد شیعه‌نشین را مورد تاخت و تاز خود قرار می‌دادند؛ ولی این تصور به هیچ‌وجه درست نیست و باید گفت کلیهٔ مناطق مسلمان‌نشین حجاز و عراق و شام، آماج حملات آنها قرار داشت و تاریخ در این مورد، از هجوم‌های وحشیانه‌ای گزارش می‌دهد که مجال شرح همهٔ آنها در این مختصر نیست. نمونه‌وار به یک مورد اشاره می‌کنیم:
جمیل صدقی زهاوی در خصوص فتح طائف به دست وهابیان می‌نویسد: از زشت‌ترین کارهای وهابیان، قتل‌عام مردم است که بر صغیر و کبیر رحم نکردند. طفل شیرخوار را بر روی سینهٔ مادرش سر می‌بریدند. جمعی را که مشغول فراگرفتن قرآن بودند همه را کشتند.
چون در خانه‌ها کسی باقی نماند به دکانها و مساجد رفتند و هر که بود، حتی گروهی که در حال رکوع و سجود بودند، کشتند. کتابها را که در میان آنها تعدادی مصحف شریف (قرآن) و نسخه‌هایی از صحیح بخاری و مسلم (از معتبرترین کتابهای حدیثی در نزد اهل سنت) و دیگر کتب حدیث و فقه بود در کوچه و بازار افکندند و آنها را پایمال کردند. این واقعه در سال ۱۲۱۷ اتفاق افتاد. (۸)[۲]
****************
ارسال شده توسط:
حسن خ
Wednesday - 23/10/2024 - 14:44
کشف الارتیاب سید محسن امین، ص 15-
غزو الوهابية العراق سنة 1216-1225 و اعادتهم فاجعة كربلا يقول المؤلف (و في سنة 1216) جهز سعود بن عبد العزيز بن محمد بن سعود الوهابي جيشا عظيما من اعراب نجد و غزا به العراق و حاصر كربلا ثم دخلها عنوة و اعمل في أهلها السيف و لم ينج منهم الا من فر هاربا او اختفى في مخبأ او تحت حطب و نحوه و لم يعثروا عليه و هم جيران قبر ابن بنت رسول اللّه (ص) السبط الشهيد و نهبها و هدم قبر الحسين (ع) و اقتلع الشباك الموضوع على القبر الشريف و نهب جميع ما في المشهد من الذخائر و لم يرع لرسول اللّه (ص) و لا لذريته حرمة و اعاد بأعماله ذكرى فاجعة كربلا و يوم الحرة و اعمال بني أمية و المتوكل العباسي و يقول أهل العراق - و هم اعلم بما جرى في بلادهم: انه ربط خيله في الصحن الشريف و طبخ القهوة و دقها في الحضرة الشريفة. و قال العلامة السيد جواد العاملي - صاحب مفتاح الكرامة و في عصره كان غزوهم للعراق: ان سعودا الوهابي الخارج في ارض نجد اخترع ما اخترع في الدين و أباح دماء المسلمين و تخريب قبور الأئمة المعصومين فاغار في السنة المذكورة على مشهد الحسين (ع) و قتل الرجال و الأطفال و أخذ الأموال و عاث في الحضرة المقدسة فافسد بنيانها و هدم اركانها. (قال) و في الليلة التاسعة من شهر صفر سنة 1221 قبل الصبح هجم علينا سعود الوهابي في النجف و نحن في غفلة حتى ان بعض أصحابه صعد السور و كادوا يأخذون البلد فظهرت لأمير المؤمنين عليه السلام المعجزات الظاهرة و الكرامات الباهرة فقتل من جيشه كثير و رجع خائبا. (قال) و في جمادى الآخرة سنة 1222 جاء الخارجي الذي اسمه سعود إلى العراق بنحو من عشرين الف مقاتل او أزيد فجاءت النذر بأنه يريد ان يدهمنا في النجف الأشرف غيلة فتحذرنا منه و خرجنا جميعا إلى سور البلد فأتانا ليلا فرآنا على حذر قد احطنا بالسور بالبنادق و الأطواب فمضى إلى الحلة فرآهم كذلك ثم مضى إلى مشهد الحسين (ع) على حين غفلة نهارا فحاصرهم حصارا شديدا فثبتوا له خلف السور و قتل منهم و قتلوا منه و رجع خائبا و عاث في العراق و قتل من قتل و قد استولى على مكة المشرفة و المدينة المنورة و تعطل الحج ثلاث سنين.
(قال) و في سنة 1225 أحاطت الأعراب من عنزة القائلين بمقالة الوهابي بالنجف الأشرف و مشهد الحسين (ع) و قد قطعوا الطريق و نهبوا زوار الحسين (ع) بعد منصرفهم من زيارة نصف شعبان و قتلوا منهم جما غفيرا و أكثر القتلى من العجم و ربما قيل انهم مائة و خمسون و بقي جملة من الزوار في الحلة ما قدروا ان يأتوا إلى النجف فبعضهم صام في الحلة و بعضهم ذهب إلى الحسكة و النجف كأنها في حصار و الأعراب ممتدة من الكوفة الى فوق مشهد الحسين (ع) بفرسخين او أكثر انتهى.
****************
ارسال شده توسط:
عبدالمجید
Thursday - 12/12/2024 - 23:40
غارت کربلا توسط وهابیون
در ۲۱ آوریل ۱۸۰۲ (۱۲۱۶ هجری) (۱۸۰۱[۱]), در زمان حکومت عبدالعزیز بن محمد دومین حاکم دولت اول سعودی رخ داد. در حدود ۱۲٬۰۰۰ وهابی از نجد به شهر کربلا حمله کردند.[۵] این حمله به تلافی حملات به کاروان‌های حج از سوی قبایل عراقی[۶] و مصادف با عید غدیر خم،[۳] یا عاشورا بود.[۲]
حاکم ترک مکه با اولین دولت عربستان سعودی قراردادی بسته بود که امنیت حجاج تأمین می‌کرد. به هر روی قبایل عراقی در تلاش برای اختلال ایجاد کردن در پیمان سعودی - عثمانی به کاروان‌ها حمله کردند. به تلافی آن، عبدالعزیز بن محمد آفند بزرگی را شروع کرد و تا آوریل ۱۸۰۱ ارتش‌های سعودی به کربلا رسیدند.[۷]
وهابی‌ها ۲٬۰۰۰[۲]: 74 –۵٬۰۰۰[۳] از ساکنان را کشتند و قبر حسین بن علی، نوهٔ محمد و پسر علی بن ابی‌طالب را تاراج،[۲]: 74 و گنبد آن را تخریب کردند، مقدار زیادی طلا، فرش‌های ایرانی، پول، مروارید، و اسلحه که در حرم جمع شده بود و بیشترشان اهدایی بود را به یغما بردند. حمله هشت ساعت به طول انجامید و در پی آن وهابی‌ها شهر را با بیش از ۴۰۰۰ شتر حامل تاراجشان ترک کردند.[۴]
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%BA%D8%A7%D8%B1%D8%AA_%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%84%D8%A7_%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7_%D9%88%D9%87%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D9%88%D9%86_(%DB%B1%DB%B8%DB%B0%DB%B2)
رياض المسائل (ط - الحديثة)؛ المقدمة، ص: 31
من كراماته:
ذكر المحقّق الخوانساري في روضاته:
لمّا شنّ الوهابيون النواصب هجومهم بأمارة رئيسهم الملحد المردود الملقّب ب «سعود»، على مشهد مولانا الحسين عليه السّلام، في السنة السادسة عشرة بعد الألف و المائتين من الهجرة المقدّسة، و في يوم عيد الغدير، حيث أغلب أهل البلد توجّهوا إلى زيارة أمير المؤمنين عليه السّلام المخصوصة، و وقوع المجزرة الرهيبة، حصلت حادثة عجيبة لسيّدنا المترجم له- عليه الرحمة- فإنّه لمّا وقف على قصدهم الهجوم على داره بعزيمة قتله و قتل عياله و نهب أمواله، أرسل بحسب الإمكان أهاليه و أمواله في الخفاء عنهم إلى مواضع مأمونة، و بقي هو وحده في الدار مع طفل رضيع لم يذهبوا به مع أنفسهم، فحمل ذلك الطفل معه، و ارتقى إلى زاوية من بيوتاتها الفوقانيّة، معدّة لخزن الحطب و الوقود و أمثاله، ليختفي فيها عن عيونهم، فلمّا وردوا و جعلوا يجوسون خلال حجرات الدار في طلبه و ينادون في كلّ جهة منها بقولهم: أين مير علي؟ ثمَّ عمدوا إلى تلك الزاوية، فأخذ هو- رحمه اللّه- ذلك الطفل الرضيع على صدره، متوكّلا على اللّه تعالى في جميع أمره، و دخل تحت سلّة كبيرة كانت هناك من جملة ضروريات البيت، فلمّا صعدوا إلى تلك الزاوية، و ما رأوا فيها غير حزمة من الحطب موضوعة في ناحية منها، و كان قد أعمى اللّه أبصارهم عن مشاهدة تلك السلّة، تخيلوا أنّ جناب السيّد لعلّه اختفى بين الأحطاب و الأخشاب، فأخذوها واحدا بعد واحد، و وضعوها بأيديهم فوق تلك السلّة، إلى أن نفدت، و يئس الذين كفروا من دينهم، فانقلبوا خائبين و خاسرين، و خرج السيّد المرحوم لنعمة اللّه من الشاكرين، و في عصمة اللّه من الحائرين، و أنّه كيف سكن ذلك الطفل من الفزع و الأنين، و أخمد منه التنفّس و الحنين كما يخمد الجنين، إلى أن جعل الأمر الخارق للعادة عبرة للناظرين و عظة للكافرين وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللّٰهُ وَ اللّٰهُ خَيْرُ الْمٰاكِرِينَ- فَاللّٰهُ خَيْرٌ حٰافِظاً وَ هُوَ أَرْحَمُ الرّٰاحِمِينَ.
ثمَّ إنّ أولئك الفجرة الفسقة الملاعين لمّا فعلوا ما فعلوا، و قتلوا ما قتلوا، و نهبوا من المؤمنين و المسلمين، و هدموا أركان الدين المتين، و هتكوا حرمة ابن بنت رسول اللّه الأمين، بحيث ربطوا الدواب الكثيرة القذرة في الصحن المطهر، و أخذوا جمع ما كان من النفائس في الحرم المنور، بل قلعوا ضريحه الشريف، و كسروا صندوقه المنيف، و وضعوا هاون القهوة فوق رأس الحضرة المقدسة على وجه التخفيف، و دقّوها و طبخوها و شربوها، و سقوها كلّ شقي عتريف و فاسق غير عفيف. خافوا على أنفسهم الخبيثة من سوء عاقبة الأطوار، و من هجوم رجال الحقّ عليهم بعد ذلك من الأقطار، فاختاروا الفرار على القرار، و لم يلبثوا في البلد إلّا بقيّة ذلك النهار يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللّٰهِ بِأَفْوٰاهِهِمْ وَ اللّٰهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكٰافِرُونَ- وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ «1».
[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات - ۴۲۲- علی بن محمد علی الطباطبائی الاصفهانی - مجلد ۴، صفحه ۴۰۵]
و من عجیب الاتّفاق فی تلک الواقعة العظیمة ایضا بالنسبة الی سیّدنا صاحب الّترجمة علیه الرّحمة، انّه لما وقف علی قصدهم الهجوم علی داره بعزیمة قتله و قتل عیاله و نهب أمواله، فارسل بحسب الإمکان أهالیه و أمواله فی الخفآء عنهم إلی مواضع مأمونة، و بقی هو وحدة فی الدّار مع طفل رضیع لم یذهبوا به مع أنفسهم، فحمل ذلک الطّفل معه، و ارتقی الی زاویة من بیوتاتها الفوقانیّة، معدّة لخزن الحطب و الوقود و امثاله لیختفی فیها، عن عیونهم، فلمّا وردوا و جعلوا یجوسون خلال حجرات الدّار فی طلبه و ینادون من کلّ جهة منها بقولهم این میر علی؟ ثمّ عمدوا إلی تلک الزّاویة أخذ هو رحمه اللّه ذلک الطّفل الرّضیع علی صدره، متوکّلا علی اللّه تعالی فی جمیع أمره، و دخل تحت سبدة کبیرة کانت هناک. من جملة ضروریّات البیت، فلمّا صعدوا إلی تلک الزّاویّة، و ما رأوا فیها غیر حزمة من الحطب، موضوعة فی ناحیة منها، و کان قد اعمی اللّه أبصارهم عن مشاهدة تلک السبدة تخیلوا أنّ جناب السیّد لعلّه اختفی بین الأخطاب و الاخشاب، فاخذوها واحدا بعد واحد، و وضعوها بأیدی أنفسهم فوق تلک السبدة إلی أن نفدت و بئس الذّین کفروا من دینهم، فانقلبوا خائبین و خاسرین، و خرج السیّد المرحوم لنعمة اللّه من الشّاکرین، و فی عصمة اللّه من الحائرین، و انّه کیف سکن ذلک الطّفل الصّغیر من الفزع و الانین، و اخمد منه التّنفّس و الحنین
کما یخمد الجنین إلی أن جعل الأمر الخارق للعادة عبرة للنّاظرین، و عظة للفاکرین و مکروا و مکر اللّه و اللّه خیر الماکرین فاللّه خیر حافظا و هو أرحم الرّاحمین
ارسال شده توسط کتاب‌خوان قائمیه
https://www.ghbook.ir/Book/16245
شرح هجوم وهابیة به کربلای معلی( 1216 هـ = 1802 م)