شعر-شعراء

شعر-شعراء
اشعار عاشورائی
محتشم الكاشاني كمال الدين علي-شمس الشعراء(905 - 996 هـ = 1500 - 1588 م)

باز این چه شورش است که در خلق عالم است-شعر محتشم
سایت گنجور-باز این چه شورش است که در خلق عالم است-شعر محتشم

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو
ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو

دیوانه‌وار، آمده‌ام تا به قتلگاه
وقتی به استغاثه شنیدم صدای تو

در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب
وقتی شنید نالۀ واغربتای تو

خورشید و ماه و جنّ و ملک خون گریستند
وقتی میان لُجّۀ خون بود جای تو

رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا
شد کعبۀ حقیقیِ دل، کربلای تو

اجر هزار عمره و حج در طواف توست
ای مروه و صفا به فدای صفای تو!

با گفتنِ «رضاً بِقَضائِک» به قتلگاه
شد متّحد رضای خدا با رضای تو

تا با نماز خوف تو گردد قبول حق شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو

تو هر چه داشتی به خدا دادی ای حسین!
فردا خداست -جَلّ جَلالُه- جزای تو

اندر مِنا ذبیح یکی بود و زنده رفت
ای صد ذبیح کشته شده در منای تو!

برخیز و باز بر سرِ نی آیه‌ای بخوان
ای من فدای آن سرِ از تن جدای تو!

ما را خشوع بندگی آموز، چون خداست
در مجلس عزای تو صاحب‌ عزای تو

آن‌جا که حدّ ممکن و واجب بُوَد، تویی
ای منتهای اوج بشر، ابتدای تو...
#محمدعلی_ریاضی_یزدی

متن نوحه ترکی زینب زینب
زینب زینب زینب کنز حیا زینب کان وفا زینب
زینب زینب زینب درد آشینا زینب غرق بلا زینب
غم قهرمانی زهرا نیشانی
ای روح با ایمان جانیم سنه قوربان
زینب زینب زینب سرگشته دوران آواره طوفان
زینب زینب زینب حفظ عهد و پیمان شیر شه مردان
زینب زینب زینب محبوبه جانان قرآنینه قوربان
زینب زینب زینب کنز حیا زینب کان وفا زینب
زینب زینب زینب درد آشینا زینب غرق بلا زینب
غم قهرمانی زهرا نیشانی
ای روح با ایمان جانیم سنه قوربان
زینب زینب زینب شمشیر دو پهلو دان برنده بیان زینب
زینب زینب زینب قارداش باشونین اوستونده زولفی آراران زینب
زینب زینب زینب صحرای مصیبت ده غمنن قوجالان زینب
زینب زینب زینب قارداش باشونین قانی زولفینده حنا زینب
زینب زینب زینب پیمان حَقَ مظهر قرآنه او لان یاور
زینب زینب زینب حجب و ادبه مظهر شأن و شرف منبر
زینب زینب زینب دائم گوزی قان یاشلی باشینده قارا معجر
زینب زینب زینب زهراسی اولن گوندن آماج بلا زینب
زینب زینب زینب تعبیر رسا زینب تسبیح خدا زینب
زینب زینب زینب محراب عبادت ده تفسیر دعا زینب
زینب زینب زینب پروندۀ خونین شاه شهدا زینب
زینب زینب زینب محکم سوزی اوستونده مردانه دوران زینب
زینب زینب زینب کاخ ستم و ظلمی قل باغلی یخان زینب
زینب زینب زینب چوخ قمچی دگن باشی محمل ده یاران زینب
زینب زینب زینب یولّاردا پرستاری حبُ الاُسرا زینب
زینب زینب زینب سر قافله نهضت اوز نهضتنه قیمت
زینب زینب زینب اولّ ده گورن عزت آخرده چکن ذلت
زینب زینب زینب آغلار گزی غربتده قارداشلارونا حسرت
زینب زینب زینب جان سینه ده سوئلرده وای بخته قرا زینب
زینب زینب زینب هم نایب زهرایه هم دیننه پیرایه
زینب زینب زینب آقزوندا شیرین سوزلر غمنن دولانان وایه
زینب زینب زینب ایستکلی رقیه یینن قبری اولان همسایه
زینب زینب زینب هیچ گور میین عمرینده بیر لحظه صفا
زینب زینب زینب زینب جان نقدنه دین اوسته ارزان ورن زینب
زینب زینب زینب غربت ده اولن یالقوز محتاج کفن زینب
زینب زینب زینب کنز حیا زینب کان وفا زینب
زینب زینب زینب درد آشینا زینب غرق بلا زینب
غم قهرمانی زهرا نیشانی ای روح با ایمان جانیم سنه قوربان

تركت الخلق طرا باسم الكربلائي اصدار هذة الحكاية مكتوبة

( تركت الخلق طرا )

تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

عرفناك الهدى والنور تحدي بالعبادي مليك تاسر القلب الى درب الرشادي
حسين يوسفُ من انت في عين الفؤادي فلا غروا اذا اشرقت قطعنه الايادي

فسر بينا بما تهواه رجلاك ولو للموت والله تبعناك فزدنا منك ضياه
ونبعا كوثريا
تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

تجلى وجهك الباقي وضياءا وكمالا تجلى في بهاءاً وسمواً وتعالى
رايناهُ فصال الحب فينا ثم جالا فخذنا سيدي ولتسقنى منك وصالا

ويرجوا عبدك المسكين جاها عطاياك التي لا لاتظاهى جناناً ورقُيا
ونبعا كوثريا

تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

وضوءاً لصلاة العشق لفظ اسم الحسينِ طهورا يجعل الوجه بنور كاللجينِ
بلا مثل حسين وهو فخر الثقلينِ كتابً يجمع الاكوان بين الدفتينِ

حبيب الفجر والفجر يُصليه عظيم الفضل والفضل يُحيه امامً نهضويا
ونبعاً كوثريا
تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

بك الفوز الكبير المستفيض المستديمُ لك الامر حسين ولك الامر الحكيمُ
وانت الحلم والايثار والخلق العظيمُ وانت الحق حقاً والصراط المستقيمُ

شفيع المذنبين المسرفينا وصرت النجمه النوراء فينا منيرا وبهياه
ونبعً كوثريه

تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

دماك النصر فوق السيف ياشمس البرايا وبسم النحر يتلوا ايات الضحايا
وانهاري الورى تحيا على دمع السبايا واجرام الفضى تهوي فمن هول الرزايا

عيون الارض تبكي والسماءِ دماءا اصلها من كربلاءِ ونعياً سرمديا
ونبعً كوثريا

تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

حفيد المصطفى والحب ينعى بكياني رأك القعل والقلب فهل انت تراني
فتلك النظرة العظمى التي تعلي مكاني وتمحوا من قواميس الهوى كل هواني

سلاماً ياامامي من محبيك وعهدا للفنى نبقى نواليك وذكرا ابديا
ونبعً كوثريا
تركنا الخلق طرا واتيناك وذبنا فيك حبا مذ رئيناك
جمالا يوسفيا ونبعاً كوثريا

الشاعر لؤي الهلال

پسرم از نفس افتاد به دادم برسید
داد از اینهمه بیداد، به دادم برسید

تشنه ام ،شیر ندارم، چکنم؟ حیرانم
باید آخر چه به او داد؟ به دادم برسید

دیگر از شدت گرما و عطش همچو کویر
چاک خورده لب نوزاد ، به دادم برسید

بوی آب و،دل بی تاب و،سپاهی بی رحم
طفلی و اینهمه جلاد،به دادم برسید

آب،دامی ست،که دلبند مرا صید کند
وای از حیله ی صیاد،به دادم برسید

باپدر رفت وندانم چه شده کز میدان
شاه پیغام فرستاد،به دادم برسید

بارالها چه بلائی سرش آمده؟که حسین
میزند اینهمه فریاد،به دادم برسید

آن کماندار،که تیرش کمی از نیزه نداشت
گشته اینقدر چرا شاد؟به دادم برسید