:«اذا ذکر الذین من دونه اذا هم یستبشرون»:توسل؛شهادتین

ذکر الله وحده؛ذکر الذین من دونه:

وإذا ذكر الله وحده اشمأزت قلوب الذين لا يؤمنون بالآخرة وإذا ذكر الذين من دونه إذا هم يستبشرون[1]
هر گاه خدا به تنهایی ذکر شود دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند ناراحت میشود، و هرگاه کسانی که غیر خدا هستند ذکر شوند آنگاه خوشحال و راضی میشوند.

دلالت آیه بر مذمّت توسل؟

نزد عده‌ای چنین است که این آیه مذمت میکند توسّل را، و متوسلین به اولیاء خدا را[2].

یک سؤال:

چرایی ذکر اسم رسول خدا در شهادتین

 اگر چنین است پس سؤال مهمی از همه مسلمین بلکه اساسا از دین اسلام مطرح است، چرا شما در قبول اسلام، راضی نمیشوید تا اینکه حتما کنار اسم خدا، اسم رسول الله برده شود؟

عبارتی را از یکی از مهمترین موسوعه‌های فقهی قرن حاضر ببینید:

أَمَّا إِذَا اقْتَصَرَ عَلَى قَوْلِهِ: لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، وَلَمْ يَقُل: مُحَمَّدٌ رَسُول اللَّهِ، فَالْمَشْهُورُ مِنْ مَذْهَبِ الشَّافِعِيِّ وَمَذَاهِبِ الْعُلَمَاءِ أَنَّهُ لاَ يَكُونُ مُسْلِمًا، وَمِنْ أَصْحَابِنَا الشَّافِعِيَّةِ مَنْ قَال: يَكُونُ مُسْلِمًا، وَيُطَالَبُ بِالشَّهَادَةِ الأْخْرَى، فَإِنْ أَبَى جُعِل مُرْتَدًّا، وَيُحْتَجُّ لِهَذَا الْقَوْل بِقَوْلِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِل النَّاسَ حَتَّى يَقُولُوا لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، فَمَنْ قَالَهَا فَقَدْ عَصَمَ مِنِّي مَالَهُ وَنَفْسَهُ إِلاَّ بِحَقِّهَا، وَحِسَابُهُ عَلَى اللَّهِ.
وَهَذَا مَحْمُولٌ عِنْدَ الْجَمَاهِيرِ عَلَى قَوْل الشَّهَادَتَيْنِ، وَاسْتُغْنِيَ بِذِكْرِ إِحْدَاهُمَا عَنِ الأُخْرَى لاِرْتِبَاطِهِمَا وَشُهْرَتِهِمَا[3].
ترجمه:
اگر کسی که میخواهد مسلمان شود فقط بگوید لا اله الا الله و نگوید محمد رسول الله، پس مشهور از مذهب شافعی و تمام مذاهب علمای دیگر این است که مسلمان نخواهد بود! و بعض علمای شافعی‌ میگوید: اگر فقط بگوید لا اله الا الله، قدم اول اسلام محقق شده و سپس از او میخواهیم شهادت دوم را بدهد، اگر شهادت نداد مسلمان نخواهد بود! و این بعض علما استدلال کرده به روایت پیامبر : به من دستور داده شده تا با مردم ستیز کنم تا بگویند لا اله الا الله، پس هر کس آن را بگوید مال و جانش در امان است و حساب او بر خداست.

اما بقیه علماء از این عالم جواب داده‌اند که مقصود روایت همان دو شهادت است، نه فقط یک شهادت لا اله الا الله، چون بین این دو شهادت ارتباط ناگسستنی است و این ارتباط چنان مشهور است که وقتی روایت میگوید شهادت لا اله الا الله، همه میفهمند که منظور هر دو شهادت است، نه یک شهادت!

آیا به نظر این گروه، قرآن، اساس شهادتینِ امت اسلامی را مذمت نمیکند؟ آیا پیامبر، دون الله نیست؟ چرا اکتفاء به لا اله الا الله نمیکنید؟ اما وقتی دون الله ذکر شود، راضی شده و مسلمان بودن شخص را قبول میکنید و قبل آن او را کافر میدانید؟