کنستانتین یکم یا کنستانتین بزرگ(به لاتین: Flavius Valerius Aurelius Constantinus Augustus) متولد در سال ۲۷۲ و مرگ در ۲۶ ژوئن ۳۳۷ (میلادی)، امپراتور مسیحی روم بود. وی مصلوب‌کردن را در سده چهار پس از میلاد ممنوع اعلام کرد.[۱]

او توانست ژرمن‌های ویزیگوت‌ها را شکست بدهد. همچنین طی فرمان میلان در سال ۳۱۳ (میلادی)، مسیحیت را مذهب رسمی روم کرد و در کنار آن به مذاهب دیگر آزادی داد. او مجامع مذهبی کنگره آرل و کنگره نیقیه را به منظور حفظ وحدت در مسیحیت تشکیل داد. او در اواخر عمر بدست یک اسقف آریوسی غسل تعمید داده شد.

کلیسای مرقد مقدس، به دستور کنستانتین در شهر اورشلیم بنا شد.[۲]