بسم الله الرحمن الرحیم
جلسات تفسیر-بحث تعدد قراءات-سال ۹۶
فهرست جلسات مباحثه تفسیر
تقریر سابق آقای صراف، در ذیل صفحه است
************
تقریر جدید:
************
تقریر آقای صراف:
(چهارشنبه توحید صدوق قده)
شنبه 7/11/1396
· ابن حزم در قرن پنجم می‌گوید که اگر مالک متوجه بود نسبت به نظرش که می‌توانند به مرادف هم بخوانند، حقیقت این است که مالک اینها را می‌دانست، اما فضای زمان او اینها را مستنکر نمی‌دانست و لذا ائمه(ع) آن را رد فرمودند و تأکید فرمودند که نزل من عند واحد و بعد از وقایع برخوردهای در قرن چهارم با افرادی مثل ابن المقسم فضا عوض شده و ابن حزم در فضای بعد از این برخوردها اینگونه می‌گوید.
· خود شواهد در موضوعات مورد نظر با هم تفاوت دارند و عالمی مثل ابن کثیر به عنوان کسی که مورد عنایت سلفیه است با برخی دیگر از علماء ولو کثیر الاطلاع، تفاوت دارد و خود این شواهد بین خودشان رده‌بندی دارند.
· در بین شاگردان ابن تیمیه، ذهبی تسلط و اطلاعش بیشتر است و به نحوی است که ابن کثیر پیش او شاگردی کرده و از او به شیخنا تعبیر می‌کند، اما چون به خاطر اطلاع بیشتر، حریت بیشتری داشته و ابایی نداشته از فاصله گرفتن از ابن تیمیه پیش سلفیه قدری جایگاه پایین‌تری دارد بین سایر شاگردان ابن تیمیه
· کتاب البدایة و النهایة را ابتدا برزالی شروع کرده اما ابن کثیر آن را تکمیل کرده و لذا گزارش‌های مختلفی که از وضعیت مؤلف نسبت به تدفین ابن تیمیه وجود دارد، تناقض نیست و مربوط به دو مؤلف است. این کتاب البته به اسم ابن کثیر معروف شده.
... وَمِثَالُ مَا نَقَلَهُ ثِقَةٌ وَلَا وَجْهَ لَهُ فِي الْعَرَبِيَّةِ وَلَا يَصْدُرُ مِثْلُ هَذَا إِلَّا عَلَى وَجْهِ السَّهْوِ وَالْغَلَطِ وَعَدَمِ الضَّبْطِ وَيَعْرِفُهُ الْأَئِمَّةُ الْمُحَقِّقُونَ وَالْحُفَّاظُ الضَّابِطُونَ وَهُوَ قَلِيلٌ جِدًّا، بَلْ لَا يَكَادُ يُوجَدُ، وَقَدْ جَعَلَ بَعْضُهُمْ مِنْهُ رِوَايَةَ خَارِجَةَ عَنْ نَافِعٍ (مَعَائِشَ) بِالْهَمْزِ، وَمَا رَوَاهُ ابْنُ بِكَّارٍ عَنْ أَيُّوبَ عَنْ يَحْيَى عَنِ ابْنِ عَامِرٍ مِنْ فَتْحِ يَاءِ (أَدْرِيَ أَقَرِيبٌ) مَعَ إِثْبَاتِ الْهَمْزَةِ، وَهِيَ رِوَايَةُ زَيْدٍ وَأَبِي حَاتِمٍ عَنْ يَعْقُوبَ، وَمَا رَوَاهُ أَبُو عَلِيٍّ الْعَطَّارُ عَنِ الْعَبَّاسِ عَنْ أَبِي عَمْرٍو (سَاحِرَانِ تَظَّاهَرَا) بِتَشْدِيدِ الظَّاءِ [حفص از عاصم: سِحران تَظَاهرا]، وَالنَّظَرُ فِي ذَلِكَ لَا يَخْفَى [ابن خالویه گفته: التشدید لحن و اشتباه او در این بوده که دیده در جاهایی که فعل مضارع بوده، ت در ظ ادغام می‌شده و شبیه تظّاهران که مضارع بوده اشتباه اینگونه خوانده. اما گفته شده که وجه برای صحت دارد که تتظاهران بوده که ن آن برای تخفیف افتاده باشد و ت در ظ ادغام شده]، ...