بسم الله الرحمن الرحیم

جلسات تفسیر-بحث تعدد قراءات-سال ۹۳

فهرست جلسات مباحثه تفسیر

تقریر سابق آقای صراف، در ذیل صفحه است

آقای سوزنچی:
109-تقریر جلسات اسفند از آقای سوزنچی
- مباحث شنبه 16 اسفند 1393
- در شروط ابن جزری (در النشر فی قرائات العشر) برای جواز یک قرائت، تواتر نیست بلکه صحت سند است (شروط ثلاثه وی: تطابق با ادبیات عرب، تطابق با مصاحف عثمانی و صحت سند) اما امروزه به طوری مطرح می کنند که گویا وی گفته تواتر. به علاوه ابنمجزری می گوید سلف و خلف چنین معتقدند که همین هم واقعا درست نیست.
توضیحاتی درباره فرهنگ سازیهایی که در بحث قرائات شده و تعبیر می کنند سلف و خلف قبول داشته اند در حالی که چنین نیست. مثلا برخلاف همین مطلب فوق از ابن جزری، ذهبی صریحا در معرفه القراء الکبار علی الطبقات و الاعصار (معروف به طبقات القراء) ص156 درباره ابن شنبوذ می گوید:  و کان یری جواز الصلوه بما جاء  فی مصحف ابیّ و مصحف ابن مسعود و بما صح فی الاحادیث مع ان الاختلاف فی جوازه صح قدیما و حدیثا. و در سیر اعلام النبلاء ج15 ص264 ÷س از توضیحاتی درباره ابن شنبوذ و اینکه چقدر سفر کرده و استاد دیده بود می گوید: لكنه كان له رأي في القراءة بالشواذ التي تخالف رسم الإمام،یعنی صریحا شواذ را نه به معنایی که امروزه جا انداخته اند (بلکه صریحا به معنای مخالف مصحف عثمانی معرفی می کند) بعد ادامه می دهد: فنقموا عليه لذلك، وبالغوا وعزروه، والمسألة مختلف فيها في الجملة، وما عارضوه أصلا فيما أقرأ به ليعقوب، ولا لأبي جعفر، بل فيما خرج عن المصحف العثماني، وقد ذكرت ذلك مطولا في طبقات القراء.
این عبارات ذهبی نص است در اینکه برخی از اهل سنت قرائات غیر مصحف عثمانی را در نماز می خوانده اند.
قال أبو شامة: كان الرفق بابن شنبوذ أولى، وكان اعتقاله وإغلاظ القول له كافيا، وليس كان بمصيب فيما ذهب إليه، لكن أخطاؤه في واقعة لا تسقط حقه من حرمة أهل القرآن والعلم.
چرا این کار را با او کردند؟  چون ابن مجاهد می فهمید گسترش شیعه را. در حدود 322 ابن شنبوذ را کتک زدند در 352 بغداد توسط آل بویه فتح شد و غدیر و عاشورا تعطیل شد.
سوال: چرا وقتی حکومت شیعی به قدرت رسید کار را برنگرداند؟
پاسخ : ائمه اصرا داشتند که شیعه همراهی کند و شقاق ایجاد نکند (گفتگوهای مفصلی درباره اینکه واقعا سبک ائمه و شیعه چه بود مطرح شد). لذا همین الان همین مصحف عثمانی در نزد شیعه چه اعتباری دارد. در بحثهای فقهی.
بحثی درباره اینکه علمای قدیم در بحث قرائات و بسیاری از بحثهای دیگر مسلط بودند اما امروزه متاسفانه اینها در حوزه مغفول شده (حکایتی درباره اهمیت اصول اقلیدس در بحثهای فقهی)



****************
تقریر جدید:












************
تقریر آقای صراف:
16/12/1393

· ذهبی در مورد ابن شنبوذ می‌گوید:

معرفة القراء الكبار على الطبقات والأعصار (ص: 157)
وكان يرى جواز الصلاة بما جاء في مصحف أبي، ومصحف ابن مسعود، وبما صح في الأحاديث، مع أن الاختلاف في جوازه معروف بين العلماء قديما وحديثا، ويتعاطى ذلك.

· و این مطلبی است بخلاف آن سه شرطی که مشهور شده است.

سير أعلام النبلاء (15/ 265)
لكنه كان له رأي في القراءة بالشواذ التي تخالف رسم الامام، فنقموا عليه لذلك.
وبالغوا وعزروه (2).
والمسألة مختلف فيها في الجملة.
وما عارضوه أصلا فيما أقرأ به ليعقوب (3)، ولا لابي جعفر (4)، بل فيما خرج عن المصحف العثماني.
وقد ذكرت ذلك مطولا في طبقات القراء (1).
قال أبو شامة: كان الرفق بابن شنبوذ أولى، وكان اعتقاله وإغلاظ القول له كافيا.
وليس - كان - بمصيب فيما ذهب إليه، لكن أخطاؤه في واقعة لا تسقط حقه من حرمة أهل القرآن والعلم.

· پس یکی از شروط قرائت موافقت با رسم عثمانی نبوده است در بین خود اهل سنت هم.

· پس وقتی می‌گویند فتوای مالک محمول است به قرائت در غیرنماز، این در فضایی است که سعی دارند این مطلب را جا بیندازند