بسم الله الرحمن الرحیم
آيت‌الله شيخ محمدحسين كلباسى اصفهانى (1284-1376ش)، فرزند علامه شيخ محمدرضا، در سال 1284ش (1323 ق)، در بيت علم و فضيلت، در اصفهان به دنيا آمد.
بيتى كه ايشان در آن ديده گشود، از بيوتات رفيعه علم و تقوى و اصيل و ريشه‌دار اصفهان مى‌باشد و بالغ بر صد سال، در اصفهان و تهران و مشهد و اعتاب عاليات، مصدر امور شرعى و روحى بوده است. ايشان در چنين خاندان اهل علم و فضيلتى، نشو و نما يافت. مقدمات و ادبيات را نزد علماى اصفهان آموخت، آن‌گاه در سال 1340ق، در سن 17 سالگى به نجف اشرف مهاجرت كرد.
در نجف اشرف، فقه و اصول را در خدمت حضرات آيات عظام، حاج شيخ عبدالحسين دشتى، شيخ ضياءالدين عراقى، اصفهانى، اصطهباناتى و حاج شيخ كاظم شيرازى تلمذ نمود. آيت‌الله كلباسى، پس از ساليانى، به اصفهان بازگشت و از محضر مرحوم آيت‌الله حاج سيد محمدصادق خاتون‌آبادى استفاده كرد. پس از مدتى، بار ديگر ساكن نجف شد و در محضر آيات عظام سيد عبدالهادى شيرازى، شيخ حسين حلى و سيد جمال‌الدين گلپايگانى شاگردى نمود.
آيت‌الله شيخ محمدحسين كلباسى اصفهانى، در سال 1360ق، مشرف به زيارت بيت‌الله الحرام شد و مدت 7 ماه در مكه و 7 ماه در مدينه اقامت نمود. در سال 1377ق، براى معالجه به تهران آمد و پس از بهبودى و عافيت نسبى، اطباء از مراجعت به عراق، او را منع كردند و ايشان، ناگزير به اقامت در ايران شد و شهرستان دينى و علمى قم را اختيار كرد و رحل سكونت در اين بلده طيبه كه حرم آل محمد(ص) است، انداخت و در حوزه علميه قم به تدريس فقه و اصول پرداخت.
اين عالم بزرگ، سرانجام، در هجدهم آبان 1376ش، برابر با نهم رجب 1418ق، در 92 سالگى، جان به جان آفرين تسليم كرد و در صحن مطهر حضرت معصومه مدفون شد.
آيت‌الله كلباسى، داراى تأليفات متعددى است كه برخى از آنها از اين قرارند: