بابیة-بهائیة
شرح حال سید علی‌محمد شیرازی باب(1235 - 1266 هـ = 1819 - 1850 م)
شرح حال بابیة
شیخ احمد بن زین‌الدین احسائی(1166 - 1241 هـ = 1753 - 1826 م)
سید کاظم رشتی(1212 - 1259 هـ = 1797 - 1843 م)
سید علی‌محمد شیرازی باب(1235 - 1266 هـ = 1819 - 1850 م)
فاطمه زرین‌تاج برغانی قزوینی-طاهره قرةالعین(1230 - 1268 هـ = 1815 - 1852 م)
میرزا یحیی نوری-صبح ازل(1246 - 1330 هـ = 1831 - 1912 م)
میرزا حسینعلی نوري-بهائي(1232 - 1310 هـ = 1817 - 1892 م)
ابوالفضل گلپايگاني-فرائد(1260 - 1332 هـ = 1844 - 1914 م)
عباس افندی-بهائي(1260 - 1340 هـ = 1844 - 1921 م)
شوقی افندي-بهائي(1315 - 1376 هـ = 1897 - 1957 م)
سید عباس علوی(1310 - 1380 هـ = 1892 - 1960 م)
سید علی‌محمد باب
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
باب
سید علی‌محمد
حضرت نقطه.jpg
زادروز ۱ محرم ۱۲۳۵
۲۰ اکتبر ۱۸۱۹
شیراز، ایران
درگذشت
۲۷ شعبان ۱۲۶۶
۸ ژوئیه ۱۸۵۰ میلادی (۳۰ سال)
تبریز، ایران
علت مرگ تیرباران
آرامگاه امامزاده معصوم تهران و یا حیفا در اسرائیل
محل زندگی شیراز - بوشهر - اصفهان - کربلا - ماکو - قلعه چهریق - تبریز
ملیت ایرانی
نام‌های دیگر حضرت نقطه - نقطه اولی - شمس حقیقت - حضرت اعلی
تابعیت ایرانی
استاد سید کاظم رشتی
سال‌های فعالیت ۱۸۴۴ تا ۱۸۵۰ میلادی
شناخته‌شده برای پیشوایی مذهبی - شارع آیین بیانی
تأثیرگذاران علمای شیخیه
دوره محمد شاه - ناصرالدین شاه
جنبش بابی
مخالفان روحانیون مسلمان - قوای دولتی
اتهام‌ها ارتداد
مجازات‌ها حبس و اعدام
آثار قیوم الاسماء - کتاب بیان فارسی - بیان عربی - دلائل سبعه و…
فرزندان احمد
والدین محمدرضا - فاطمه بیگم
سید علی‌محمدشیرازی ملقب به باب، (۱ محرم ۱۲۳۵ (قمری) در شیراز - ۲۷ شعبان ۱۲۶۶ (قمری) در تبریز)، روحانی، نویسنده و نظریه‌پرداز ایرانی و شارع آئین بابیه بود. با اتمام هزاره اول پس از آغاز غیبت حجت بن الحسن، امام دوازدهم شیعیان، وی جنبش باب را در ایران بنیان گذاشت و پیروانی از تمامی اقشار و اصناف جامعه و از مناطق مختلف ایران را به خود جذب کرد.[۱]
به گفته برخی او ادعای نیابت امام زمان و در مقطع دیگری ادعای ظهور را داشت.[۲] بهائیان او را مبشر آیین بهائیت می‌دانند. او خود را بشارت دهندهٔ دینی دیگر که قرار بوده پس از او از طرف خداوند توسط «من یظهره‌الله» فرستاده شود، معرفی کرده‌است و او به کرّات در آثار خود به ظهور «من یظهره‌الله» اشاره می‌کند.[۳] پس از او افراد بسیاری ادعا کردند من یظهره الله‌اند.[۴][۵][۶][۷] به اعتقاد بهاییان، من یظهره‌الله همان میرزا حسینعلی نوری است که او را بهاءالله می‌خوانند.[۸] باب شش سال بعد از آغاز جنبش بابی، در تبریز به فرمان امیرکبیر تیرباران شد. از القاب وی می‌توان به «نقطه اولی» و «مبشر امرالله» و «سید ذکر» اشاره کرد.[۹]
محتویات
۱ زندگی
۱.۱ تولد
۱.۲ تحصیلات
۱.۳ باب و حرکت شیخیه
۱.۴ دستگیری
۱.۵ تبعید به اصفهان
۱.۶ تبعید به ماکو
۱.۷ انتقال به تبریز و تبعید به چهریق
۱.۸ مرگ محمد شاه
۱.۹ واقعه بدشت
۱.۱۰ مرگ
۱.۱۰.۱ فرمان اعدام
۱.۱۰.۲ محل دفن جسد
۲ عقیده باب دربارهٔ آیین اسلام
۳ حروف حی
۳.۱ حروف واحد اول
۴ آثار
۴.۱ برخی از آثار باب
۵ حفاظت، تفسیر آثار باب
۶ دعوی‌های باب
۷ توبه و صحت آن
۸ جانشین
۹ من‌یظهره‌الله
۱۰ بهائیان و بابیان
۱۱ پانویس
۱۲ جستارهای وابسته
۱۳ منابع
۱۴ پیوند به بیرون
زندگی
تولد
باب پیش از سحر اول محرم سال ۱۲۳۵ در محله بازار مرغ شیراز به دنیا آمد. پدرش محمدرضا پسر میرزا ابوالفتح و مادرش فاطمه بیگم بودند. پدر باب که بزاز بود و در محله بازار وکیل شیراز حجره داشت، در نخستین سال‌های زندگی باب وفات کرد. بعد از فوت پدرش در خانه دایی‌اش علی محمد که وصی پدرش نیز بود بزرگ شد.[۲][۱۰][۱۱]
تحصیلات
عبدالمجید
Friday - 15/5/2020 - 8:32
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد:
آیین بهایی یا بهائیت
که به آن آیین بها (بها در پارسی به معنی ارزش و ارج میباشد) نیز میگویند، دینی است[۱][۲] که حسین علی نوری، ملّقب به بهاءالله، در سده ۱۹ میلادی، در ایران، بنیان گذاشت. پیشینهٔ دیانت بهائی که در ارتباط با شیخیه و بابیه بود، با قرائتی درون‌مذهبی از شیعه امامیه، شکل گرفت؛[۳] اما استقلال رسمی آن، در سال ۱۸۶۳، و با علنی کردن دعوت بهاءالله به «مَن یُظهِرُهُ الله»، شکل گرفت.
بهائیان معتقدند که بهاءالله (۱۸۱۷–۱۸۹۲) جدیدترین فرستاده الهی در سلسله پیامبران پیشین چون ابراهیم، موسی و بودا و زرتشت و مسیح و محمد است.[۴][نیازمند بازبینی منبع] بهاءالله در سال ۱۸۶۳ این دین جدید را اظهار کرد. شمار پیروان این آئین بیش از ۷ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر برآورد شده‌است.[۵] با اینکه این شمار کمتر از ۰٫۲٪ جمعیت دنیاست ولی از نظر پراکندگی در کشورهای مختلف پس از مسیحیت دومین دین جهان شمرده می‌شود.[۶][منبع نامعتبر؟][نیازمند بازبینی منبع] مرکز جهانی بهائیان در حیفا واقع شده‌است.[نیازمند منبع]
پس از تیرباران سید علی‌محمد باب، پیروانش که به «بابی» مشهور بودند بر طبق بیانات باب در کتاب بیان به دنبال مظهر ظهور بعدی که در این کتاب به «ظهور من یظهره الله» اشاره شده‌است، گشتند. آن‌ها در ابتدا از میرزا یحیی نوری که باب به او لقب صبح ازل داده بود پیروی می‌کردند ولی پس از چندی در سال ۱۸۶۳ میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) برادر میرزا یحیی خود را من یظهره‌الله معرفی کرد. دولت عثمانی هم از بیم جنگ میان دو فرقه میرزا یحیی و اتباعش را به قبرس و میرزا حسینعلی و یارانش را به عکا تبعید کرد. میرزا یحیی از آن پس فعالیت چندانی نشان نداد و فعالیت‌های بهائیان اندک اندک او و یارانش را به فراموشی افکند. اما حسینعلی که خود را بهاءالله می‌خواند به فعالیت‌های وسیعی دست زد و بهائیت را پدیدآورد.[۵۷]
آثار بهاءالله
بهاءالله متون متنوعی شامل کتاب، نامه و رساله از خود بر جای گذاشته‌است که بهائیان آن‌ها را کلام خدا در نظر می‌گیرند.[۵۸] آثار بهاءالله در اصل خود به زبان فارسی و عربی نگاشته شده‌است و امروز به بیش از هشتصد زبان ترجمه شده‌است.[۵۸] برخی از این آثار عبارتند از:
عکسی از عباس افندی مشهور به عبدالبها
کتاب اقدس
کتاب ایقان
کلمات مکنونه فارسی
کلمات مکنونه عربی
کتاب بدیع
اشراقات
اقتدارات
هفت وادی
چهار وادی
دریای دانش
جواهر الاسرار
آثار عبدالبهاء
رساله مدنیه
رساله سیاسیه
خطابات (سه جلد)
مکاتیب (نه جلد)
مفاوضات
مقاله شخصی سیاح
تذکرة الوفا
مجموعه الواح به افتخار بهائیان پارسی
الواح وصایا
دانلود کتابهای تخصصی در باره فرقه ضاله بهائیت و بابیت