بسم الله الرحمن الرحیم
جلسات تفسیر-بحث تعدد قراءات-سال ۹۷
فهرست جلسات مباحثه تفسیر
تقریر سابق آقای صراف، در ذیل صفحه است
************
تقریر جدید:
************
تقریر آقای صراف:
سه‌شنبه 24/7/1397
· شعر زیبایی است در اهمیت دهان و زبان: نمکدانی به تنگی چون دل مور – نمک چندان که در عالم فتد شور
· ادامه از النشر:
... وَهُوَ [یعنی ابن حاجب] وَإِنْ أَصَابَ فِي تَفْرِقَتِهِ بَيْنَ الْخِلَافَيْنِ فِي ذَلِكَ كَمَا ذَكَرْنَاهُ فَهُوَ وَاهِمٌ فِي تَفْرِقَتِهِ بَيْنَ الْحَالَتَيْنِ نَقْلِهِ وَقَطْعِهِ بِتَوَاتُرِ الِاخْتِلَافِ اللَّفْظِيِّ دُونَ الْأَدَائِيِّ، بَلْ هُمَا فِي نَقْلِهِمَا وَاحِدٌ وَإِذَا ثَبَتَ تَوَاتُرُ ذَلِكَ كَانَ تَوَاتُرُ هَذَا مِنْ بَابٍ أَوْلَى [مقصود ایشان از اولویت بخاطر سریان و تکرارش است. وقتی که لفظ قائم به اداء است و ما یقوم به، اولویت رتبی دارد. اشکال: اما لفظ یک طبیعی دارد و به فرد اجازه می‌دهد که آن را ادا کند و پشتوانه ادا همان طبیعی است (این طبیعی، همان طبیعی قرائت است که طبیعی متحصصه لفظ است)]، إِذِ اللَّفْظُ لَا يَقُومُ إِلَّا بِهِ [الا بالاداء]، أَوْ لَا يَصِحُّ إِلَّا بِوُجُودِهِ ...
· اگر گفته شود فرش الحروف در فضای زبان است و حال آنکه اصول قرائت مربوط به فضای کلام عرب است نه زبان و ملازمه ندارد که اگر آنچه در فضای زبان است متواتر است، آنچه در فضای کلام است هم متواتر باشد، در یک فضای خالی درست است اما اگر در نظر بگیریم عنایت به تکرار و تلقی و حساسیت‌هایی که در فضای قرائت است، وضعیت و تحلیل جور دیگری می‌شود. به عنوان مثال وقتی گفته می‌شود فلانی مصطفی اسماعیل می‌خواند، یعنی با همه جزئیات و کیفیات اداء.