بسم الله الرحمن الرحیم
جلسات تفسیر-بحث تعدد قراءات-سال ۹۵
فهرست جلسات مباحثه تفسیر
تقریر سابق آقای صراف، در ذیل صفحه است
تقریر مختصر آقای سوزنچی، در ذیل صفحه است
************
تقریر جدید:
************
تقریر مختصر آقای سوزنچی:
فایل‌های صوتی بهمن و اسفند1395 (النشر فی القرائات العشر)
http://www.hoseinm.ir/forum/index.php?topic=540.0
دوشنبه 1395/11/11
مراد از اینکه معاد جسمانی هست اما مادی نیست+ بحثهای عالی‌ای درباره حقیقت ارض و سماء و قیامت و لقاء الله
************
تقریر آقای صراف:
دوشنبه 11/11/1395
· مادیت یعنی همراه بودن با امکان استعدادی و کون و فساد
· اما در معاد، جسمانیت اگر هست با این مادیت به آن معنا همراه نیست.
· شاید بتوان قائل شد به اینکه اگرچه کائن برایش فساد ممکن است اما واقع نشود
· اما با این وجود، ماده یک ساعت قبل با ماده یک ساعت بعد دو وجود هستند و سیلان وجودی برای ماده داریم. اگر این سیلان وجودی از هر دو طرف تا بی‌نهایت ادامه داده شود، می‌شود فعلیت تامه که قابلیت اتساع بیشتر برای آن متصور نیست.
· در اینگونه فضایی است که می‌گوییم آخرت عالمی است که عالم احاطه است و اگرچه جسمانی است، اما نه مادی که قابلیت اتساع در زمان داشته باشد.
· در آیه شریفه انک کادح الی ربک کدحاً فملاقیه دو احتمال مطرح شد: یکی فملاقیه قسم سوم از معرفت تفسیر شد و یکی هم قسم چهارم از معرفت نسبت به خدای متعال که به فعلیت تامه رسیدن انسان بود.
· در سوره مبارکه انشقاق، آیه اول تعبیر انشقت ممکن است معنای شکفتن داشته باشد و نه شکافتن. این انشقاق به این معنا با امتداد ارض هم به معنای به فعلیت تامه رسیدن مناسبت دارد و با این مقدمات ملاقات انسان هم به آن معنا زیبا می‌شود و همگی با هم قرائن داخلیه‌ای است که همدیگر را تقویت می‌کنند. لذا این احتمال، در این آیات قابل طرح است.
الوافي ؛ ج26 ؛ ص476
روي عن النبي ص أنه قال" يؤتى بالموت كأنه كبش أملح فينادي فيقال: يا أهل الجنة: هل تعرفون الموت، فينظرونه فيعرفونه، فيقال لأهل النار: هل تعرفون الموت، فينظرونه و يعرفونه، فيذبح بين الجنة و النار، ثم يقال: يا أهل الجنة خلود بلا موت و يا أهل النار خلود بلا موت، فذلك قوله عز و جل وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ
· یک احتمال در ارض و سماء می‌تواند این باشد که ارض آن چیزی که از کمون به ظهور آمده (ما خلفهم و آنچه که پا را روی آن می‌گذاریم به سوی پیش رو) و سماء آن چیزی که در پیش رو قرار دارد (ما بین ایدیهم)، باشند.