897 /871/ 1492
کشف قاره امریکا توسط کریستف کلمب( 897 هـ = 1492 م)
کریستف کلمب(857 - 912 هـ = 1451 - 1506 م)
فردیناند ماژلان(885 - 927 هـ = 1480 - 1521 م)
(اسم ) قار. آمريكاي شمالي ومركزي وجنوبي . توضيح اين لفظ تركي فارسي است وظاهرا معني آن دنياي جديداست و نخست باراز راه عثماني (مانندبسياري لغات ديگركهاز اروپا به ايران از راه عثماني ميرسيد) به كشور ما آمدهاست وتامدتهامردم ايران به جاي گفتن آمريكاينگه دنيا ينگي دنياوطبقات پايين تر لنگه دنيا و لنگي دنيامي گفتند.
https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%81_
%DA%A9%D9%84%D9%85%D8%A8
سرانجام در غروب سوم اوت ۱۴۹۲ سه کشتی سانتاماریا، نینیا و پینتا همراه با نود نفر خدمه به فرماندهی کلمب از بندر پالوس به راه افتادند و پس از توقفی کوتاه در جزایر قناری (آفریقا) رهسپار دل اقیانوس شدند.
در آغاز اوضاع خوب بود و ملوانان کاملاً از کلمب فرمان می‌بردند ولی پس از چند روز که ساحل در زیر خط افق ناپدید شد، بتدریج دچار ترس و وحشت شدند. تا آن زمان تمام کشتی‌هایی که در اقیانوس اطلس سفر می‌کردند یکی از دو مسیر شمالی یا جنوبی را در پیش می‌گرفتند و همواره کرانه‌های اروپا یا آفریقا در نزدیکی آنها بود. اما اکنون آنها درحال رفتن به بخش‌های ناشناخته مرکزی بودند؛ جایی که به عقیدهٔ عوام پر از هیولاهای هولناک بود و طوفان‌های شدید راه کشتی‌ها را می‌بست. کلمب از نارضایتی زیردستانش آگاه بود. گفته‌اند وی یک دفتر رخدادنگاری روزانه جعلی ترتیب داده بود که فواصل را کوتاهتر از مقدار واقعیشان در آن ثبت می‌کرد تا افراد نفهمند که چه مقدار پیش رفته‌اند و از هراسشان کاسته شود. این داستان به احتمال زیاد واقعیت ندارد. با حضور ناخداهای دیگر و افسران و سکان‌داران با تجربه در ناوگان، کلمب هرگز نمی‌توانست با چنین ترفندی آنها را بفریبد.
مسافرت پنج هفته به طول انجامید. در این مدت ملوانان وحشتزده بارها بر فرمانده خود شوریدند و حتی خواستند او را سربه نیست کنند و کشتی‌ها را به اسپانیا بازگردانند. اما هر بار کلمب با وعده یا تهدید آرامش را برقرار می‌ساخت.
کلمب در حال نامگذاری دنیای جدید- چاپ سنگی
در بیستم سپتامبر با مشاهدهٔ دسته‌ای پرنده که از شرق می‌آمدند این امید در ایشان قوت گرفت که خشکی در آن حوالی است. بالاخره در یازده اکتبر دیده‌بانان وجود یک خشکی را در روبرو اعلام کردند؛ فردای آن روز، ۱۲ اکتبر ۱۴۹۲ و بر اساس تقویم یهودی مصادف با ۲۱ تشرین ۵۲۵۳ یعنی آخرین روز جشن سایه‌بان‌ها، روز «خواهشمندی بزرگ» (هوشانا ربا) بود،[۷] کلمب و یارانش پس از ۳۵ روز سفر سخت، پا بر جزیره‌ای زیبا و سرسبز از مجمع‌الجزایر باهاما (آمریکای مرکزی) گذاشتند.
سقوط اندلس( 897 هـ = 1492 م)
فتح اندلس( 92 هـ = 711 م)
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D9%BE%D8%B3%E2
%80%8C%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C_%D8%A2%D9%86%D8%AF%D9%84%D8%B3
بازپس‌گیری آندلس
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لشکریان مسلمان و مسیحی
رِکُونکیستا (به اسپانیایی: Reconquista به‌معنای بازپس‌گیری)، جنبش استرداد یا سقوط آندلس، مجموعه‌ای از لشکرکشی‌های طولانی‌مدت مسیحیان اسپانیا و پرتغال در قرون وسطی به منظور بازپس‌گیری سرزمین‌های خود از موروهای مسلمانی بود که در اوایل سدهٔ هشتم میلادی بیشتر شبه‌جزیره ایبری را به اشغال خود درآورده بودند. [۱]
هرچند مسیحیان پیشتر در حدود سال ۷۱۸ و در نبرد کووادونگا با موروها درگیر شده بودند اما برای سه سده برتری با مسلمانان بود تا آنکه سرانجام در سدهٔ یازدهم و به‌دنبال فروپاشی اتحاد موروها و بروز احساسات ضد مسلمانی در پادشاهی‌های مسیحی‌نشین شمال اسپانیا، جنبش بازپس‌گیری قلمروهای از دست‌رفته از مسلمانان رسماً آغاز شد.[۱] چندین جنگ درگرفت و بیشتر شبه‌جزیره تا سدهٔ سیزدهم به‌دست مسیحیان افتاد. تنها امارت غرناطه در گرانادا در جنوب اسپانیا بود که هنوز در کنترل موروها قرار داشت و سبب شده بود تا آتش رکونکیستا هنوز شعله‌ور باشد. سرانجام آخرین پایگاه موروها نیز تا پایان سدهٔ پانزدهم توسط مسیحیان فتح شد و رکونکیستا به پایان رسید.[۱]
با پیروزی مسیحیان فرمانروایان اسپانیا بر یکنواختی مذهبی تأکید نمودند و بسیاری از موروها و یهودیان را از آن کشور اخراج کردند.[۱]
فشارهای کاستیا و عدم حمایت دیگر مسلمانان از امیران غرناطه سبب شد تا سرانجام گرانادا نیز در ۱ ژانویهٔ ۱۴۹۲ فتح گردید و بدین ترتیب کار بازپس‌گیری شبه‌جزیرهٔ ایبری به پایان رسید.
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%82%D9%88%D8%B7_
%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%86%D8%AF%D9%84%D8%B3
سقوط الأندلس
A battle of the Reconquista from the Cantigas de Santa Maria
هذه المقالة هي جزء من سلسلة
تاريخ إسبانيا
شعار إسبانيا
التاريخ القديم
˂
العصور الوسطى
˂
الحقبة الحديثة المبكرة
˂
التاريخ الحديث
˂
الحالي
˂
حسب الموضوع
˂
التسلسل الزمني
بوابة إسبانيا
ع ن ت
˅
ع ن ت
معارك الاسترداد
كوفادونجا ممر رونسفال نهر بوربيا لودوس بانكوربو كلافيخو البيضاء وادي سليط مونت لاتورثي فج المركويز Cellorigo يوم سمورة شنت إشتيبن خونكيرا خندق سمورة شنت منكش Estercuel شنت بجنت حصن روطة برشلونة صخرة جربيرة قلعة النسور Torà الماشة [الإنجليزية] عقبة البقر جرادوس تامارون بربشتر بطرنة [الإنجليزية] Llantada Golpejera قبرة Piedra Pisada موريلا [الإنجليزية] الزلاقة الكرازة بريانة كونسويجرا أقليش كتندة إفراغة أوريك أوريجا [الإنجليزية] Montiel شنترين الأولى لشبونة شنترين الثانية الأرك أديموز العقاب جيان الأولى ميورقة Portopí جيان الثانية شريش [الإنجليزية] Burriana أنيشة جيان الثالثة إشبيلية الدونونية الجزيرة الخضراء الأولى الجزيرة الخضراء الثانية موكلين حصن اللوز [الإنجليزية] جبل طارق الأولى الجزيرة الخضراء الثالثة جبل طارق الثانية Teba طريف أسطبونة [الإنجليزية] الجزيرة الخضراء الرابعة Linuesa وادي آش [الإنجليزية] الجزيرة الخضراء الخامسة Collejares شجرة التين [الإنجليزية] Los Alporchones مالقة غرناطة
سقوط الأندلس[a] ("استعادة") هي فترة في تاريخ شبه الجزيرة الايبيرية، والتي تمتد ما يقرب من 770 عاما بين المرحلة الأولى من الفتح الإسلامي للأندلس في 710 و سقوط غرناطة، آخر دولة إسلامية في شبه الجزيرة الأيبيرية، حيث أدت إلى توسيع الممالك المسيحية في عام 1492. و انتهى الاسترداد فورا قبل إعادة اكتشاف الأوروبيين الأمريكتين—و"العالم الجديد" - الذي بشر به في عهد البرتغالية و الإمبراطوريات الاستعمارية الإسبانية.
المؤرخون يضعون بداية تقليدية من وقت الاسترداد مع معركة كوفادونجا (718 أو 722)، حيث قام جيش مسيحي صغير، بقيادة النبيل بيلاجيوس،الذى هزم جيش الخلافة الأموية في جبال شمال أيبيريا وأنشأت إمارة المسيحية في أستورياس.
موقف السلطان محمد الفاتح
أرسل أهل غرناطة في منتصف سنة 1477 - أي قبل سقوط غرناطة بأربعة عشر عاما – سفارة على إستانبول، وجهوا فيه نظر السلطان محمد الفاتح إلى تدهور أوضاع المسلمين في الأندلس، وناشدوه التدخل لإنقاذهم. لكن كان في حكم المستحيل أن يستجيب السلطان الفاتح لهذه الاستغاثة، لأنه كان هو الآخر مضطرا إلى مواجهة تحالف صليبي ضم البابا سكست الرابع TX. Sixte (1471-1484)، وجنوة، ونابولي، والمجر، وترانسلفانيا، وفرسان القديس يوحنا في جزيرة رودس، وعددا من الزعماء الألبان الذين كانوا يضمرون عداء شديدا للدولة العثمانية
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D8%AA
%D8%B3%D9%84%D8%B3%D9%84_
%D8%A7%D9%84%D8%B2%D9%85%D9%86%D9%8A_
%D9%84%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%8A%D8%AE_
%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%86%D8%AF%D9%84%D8%B3
التسلسل الزمني لتاريخ الأندلس
الفقرات التالية هي تسلسل زمني لوجود الإسلام في شبه الجزيرة الإيبيرية في العصور الوسطى، بالمناطق المسماة بإسم الأندلس، وهي على فترات كالتالي:
711 - 726: الفتح الإسلامي للأندلس تحت راية الخلافة الأموية.
711 - 756: ولاية الأندلس [الإسبانية].
756 - 929: إمارة أموية مستقلة عن الدولة العباسية بإسم إمارة قرطبة أنشئها عبد الرحمن الداخل.
929 - 1031: خلافة أموية عاصمتها قرطبة اسسها عبد الرحمن الثالث.
1031 - 1085: فترة ملوك الطوائف أو الممالك الإسلامية المستقلة في الأندلس بعد سقوط خلافة قرطبة.
1085 - 1144: دولة المرابطين.
1144 - 1172: الفترة الثانية لملوك الطوائف [الإسبانية].
1172 - 1212: الموحدون.
1212 - 1238: الفترة الثالثة لملوك الطوائف [الإسبانية].
1238 - 1492: مملكة غرناطة.
انظر أيضا
الأندلس في القرن الخامس الهجري
الفتح الإسلامي للأندلس
ملوك الطوائف
الشرق (معرض)