آشنایی با تاریخ ریاضیات، ج 1، ص 38
تقسیم محیط دایره به ۳۶۰ جزء مساوی را بدون تردید به بابلیهای عهد باستان مدیونیم.توضیحات عدیده ای در توجیه انتخاب این عدد ارائه شده است اما هيچيك موجه تر از آنچه در زیر می آید و او تونو که باوثر نیز از آن هواداری کرده نیست. در دوره های آغازین سومری واحد بزرگی برای اندازه گیری فاصله که نوعی میل با بلی بود، تقریباً معادل هفت مایل امروزی وجود داشت چون میل با بلی برای اندازه گیری فاصله های طولانی به کار می رفت با لطبع میبایست به صورت واحد زمان یعنی زمانی که برای پیمودن يك ميل با بلی لازم است نیز در میآمد بعدها در حوالی هزاره اول قبل از میلاد وقتی که نجوم با بلی به مقامی رسید که سوابق پدیده های سماوی به طور منظم نگهداری می شدند میل زمانی با بلی برای اندازه گیری فواصل زمان مورد پذیرش قرار گرفت. چون مشاهده گرديد كه يك شبانه روز مساوی ۱۲ میل زمانی است و يک شبانه روز معادل يك چرخش کامل آسمان است هر دوره کامل به ۱۲ جزء مساوی تقسیم گردید. اما برای سهولت میل با بلی به ۳۰ جزء مساوی تقسیم گردیده بود. بدین ترتیب به ۳۶۵ - (۳۰) (۱۲) جزء
مساوی برای يک دور کامل می رسیم.